In 1988 begon Hans Punt zijn UT-carrière, bij Bureau Onderwijszaken (BOZ) van de opleiding bestuurskunde. Vanuit BOZ was hij later betrokken bij de coördinatie van de internationalisering en het Erasmusprogramma. Bovendien was hij intensief betrokken bij nationale projecten, zoals de invoering van Studielink en Osiris. ‘Wat altijd vooropstond was het belang van de student. Je probeert een systeem zo te maken dat het voor iedereen helder is, ongeacht welke studie je volgt. De spelregels moeten duidelijk zijn en een systeem moet in het belang van de UT-student zijn.’
Stille kracht
Binnen de UT was Punt nauw betrokken bij het ontstaan van het Centre for Educational Support, kortweg CES. ‘Dat hield onder andere het samenvoegen van de Bureaus Onderwijszaken in, dat ze losgekoppeld werden van de opleidingen.’ Of dat goed is uitgepakt? ‘Ik denk dat het een goede zet was. Na wat scepsis in het begin is men de voordelen gaan zien van het verzamelen en concentreren van kennis en expertise.’
De laatste jaren was Punt hoofd Student Affairs en stuurde hij de roostermakers, minorcoördinatoren en ‘key users’ aan. Kortom, de processen die het UT-onderwijs ondersteunen. ‘Als het goed gaat, merkt niemand het. Dat vat misschien wel het best onze stille kracht samen.’
'Mijn tip voor toekomstige commissies? Zorg vooral dat je ervan geniet, ondanks de drukte'
Petje af
Naast zijn baan aan de UT was Punt jarenlang onderdeel van het stichtingsbestuur van de Batavierenrace. Daar stopte hij vorig jaar al mee, maar hij heeft bij de komende Batavierenrace nog een bijzondere rol. ‘Ik ben gevraagd om een presentatie te geven aan de ouders van de organisatiecommissie. Ontzettend leuk om te vertellen wat hun zoons en dochters dat afgelopen jaar hebben meegemaakt. Het mooie van de Batavierenrace is dat het een evenement is voor en – met name – door studenten. Je ziet zo’n commissie groeien tijdens een jaar.’
‘Ik neem mijn petje af voor de studenten die elk jaar de Bata organiseren’, vervolgt hij. ‘Het is logistiek gezien zo’n gigantisch evenement, daar komt veel meer bij kijken dan bij de organisatie van een gemiddelde hardloopwedstrijd. Wat mijn tip is voor toekomstige commissies? Zorg vooral dat je ervan geniet, ondanks de drukte.’
Als bestuurslid was het voor Punt vooral zaak om zo’n commissie ‘met raad en daad bij te staan’. ‘En te letten op de financiën en de stabiliteit – want niet ieder goed idee is even uitvoerbaar. Natuurlijk zijn er ook dieptepunten geweest, zoals met de covidpandemie. Maar dan kijk ik vooral trots terug op hoe flexibel de studenten reageerden. Binnen een paar weken zetten ze een online variant opgezet. Anders dan anders natuurlijk, maar het evenement ging wel door.’
'Ik ga met pensioen omdat het kan, niet omdat het moet'
Hardlopen
Als fervent hardloper deed Punt ook zelf meerdere malen als loper mee, ‘om de Batakoorts’ te pakken te krijgen. Nu zijn pensioen een feit is, heeft hij meer tijd om de hardloopschoenen onder te binden. ‘Ik heb me voorgenomen om niet te veel extra dingen te doen. Ik was altijd al betrokken bij de organisatie van hardloopevenementen en ik loop zelf drie keer per week hard. Dat kan ik nu overdag gaan doen, in plaats van vooral ’s avonds en in de weekenden. Het is zeker fijn om eens niet in het donker te gaan hardlopen.’
Afscheid nemen van de universiteit voelt ‘tweeledig’ voor Punt. ‘Tot op de dag van vandaag heb ik hier met veel plezier gewerkt. Ik ga met pensioen omdat het kan, niet omdat het moet.’ Collega’s laten Punt echter niet met lege handen achter. Hij ontving uit handen van CES-directeur Lieke Schreel de Julianapenning, een eerbetoon aan ‘personen met grote verdiensten voor de UT’.
