Volgens Louter is er te weinig aandacht voor problemen waar PhD’ers tegenaan lopen. ‘Het aantal promovendi met een burn-out of eenzaamheidsklachten neemt toe. Eenderde van de promovendi wordt zelfs klinisch depressief’, vertelt Louter. Volgens haar komt dat vooral doordat promovendi geen goede procesbegeleiding krijgen tijdens hun onderzoek. Het gevolg is dat PhD’ers in de problemen komen en het onderzoek niet afronden binnen de geplande tijd. ‘Wie een PhD doet, begint aan totaal iets nieuws. Dat geldt voor zowel de persoon als het nieuwe onderzoek waar zij aan werken. Diegene moet een procesplan opstellen, maar hoe doe je dat voor iets dat vier jaar duurt? Het ontbreekt voornamelijk aan begeleiding in dat proces’, zegt Louter. ‘Begeleiding op universiteiten is nu vooral gericht op de inhoud. Bijvoorbeeld motivatie, planning, goede balans werk-privé, samenwerken met je begeleiders en weten hoe je iets opschrijft, zijn voorwaarden om met die inhoud bezig te kunnen.’
Hulp voor PhD-begeleiders
Louter heeft het boek in eerste instantie geschreven voor promovendi, maar wil met haar boek ook PhD-begeleiders aanspreken. Volgens haar maakt een goede onderzoeker iemand niet gelijk een goede begeleider. ‘Dit boek biedt hen handvaten in dat werkproces. Het is enorm belangrijk hoe je met promovendi omgaat. Ook zorgt het boek ervoor dat je sneller herkent waar ondersteuning nodig is of wanneer iemand vastloopt in zijn of haar onderzoek.’ De PhD-coach vindt het tijd voor verandering. ‘Dit boek moet het begeleidingsprobleem onder de aandacht brengen.’
Energiemanagement
Daarnaast moeten tips en tricks in het boek de PhD’ers op weg helpen. ‘Een heleboel promovendi denken dat ze van negen tot zes achter hun laptop moeten zitten. Of ze werken de hele dag in het lab. Ga lekker naar huis als je voelt dat je om twee uur ’s middags geen energie meer hebt. Als je die vrije tijd gebruikt om op te laden met een wandeling of iets leuks voor jezelf, dan ben je de volgende dag weer fris. ‘Energiemanagement’ is daarom belangrijker dan timemanagement’, vindt Louter. ‘Een plan maken kan iedereen, maar hoe je je energie over de dag en week verspreidt is cruciaal.’
Na tien jaar eindelijk af
Louter begon in 2014 al aan haar boek. Na bijna tien jaar is het dan eindelijk verkrijgbaar. ‘Jaren geleden was het werk al voor negentig procent af. De Engelse uitgever zag er toen op het laatste moment van af. Door hobbels en vertragingen komt het boek nu pas uit. Maar wel in een geüpdatete, aangevulde en verbeterde versie.’ Ze maakte haar werk uiteindelijk af met dr. Lodewijk Schmit Jongbloed en dr. Marjon Wijnen-Meijer.
‘Van uitstel kwam dus zeker geen afstel. Ik vind het belangrijk om dit boek naar buiten te brengen. Slechts tien procent van de promovendi rondt namelijk hun onderzoek af binnen de geplande tijd. Ik hoop dat dit boek helpt om dat percentage te verhogen. Het mooiste zou zijn dat ik overbodig word, maar zo snel gaat het niet. Veranderingen bij de universiteiten gaan niet snel.’
De boekpresentatie is 4 november tijdens het symposium ‘Van inhoud naar proces: een nieuwe kijk op succesvol promoveren’, in Utrecht.
Links: Marjo Wijnen - Meijer
Rechts: Lodewijk Schmit Jongbloed
