Hoe lang werk je op de UT?
‘Inmiddels twaalf jaar. De eerste zeven jaar bij Treasury, zoals het toen genoemd werd, het huidige FEZ. Tegenwoordig ben ik administrateur voor gelieerde instellingen. Voor ruim dertig bedrijfjes doe ik met twee collega’s de administratie. Novel-T heb ik ook in mijn portefeuille. We proberen meer te doen dan alleen de boekhouding. Ik ga vaak naar de ondernemingen om een relatie op te bouwen. Dat maakt mijn werk zo leuk.’
Hoe gaat het met je?
‘Ik heb het naar mijn zin. Ik vind het een hele eer om op de UT te werken en heb er plezier in. Je denkt misschien dat een administrateur alleen maar achter de computer en rekenmachine zit, maar ik ga er veel op uit. Novel-T vind ik geweldig om te ondersteunen. Het is zo’n bruisende club. Daar raak ik geïnspireerd van. Ik vind het fijn wanneer alles goed loopt en dat de directie dat ook ziet.’
Waar ben je mee bezig?
‘In mijn werk is veel ritme. Dat klinkt misschien een beetje saai, maar het heeft ook wel wat. Ieder jaar leer je dingen bij omdat je vergelijkbaar werk doet. De jaarrekeningen zijn net afgerond en er kwam nog een klus tussendoor. Normaal gesproken komt de rustige periode er nu aan, maar we hebben nog genoeg te doen aan facturaties, betalingen en rapportages.’
Verliefd, verloofd of getrouwd?
‘Dertien jaar getrouwd met Huriye. Om haar te krijgen, haalde ik alles uit de kast. We hadden verkering, maar ze maakte het een paar keer uit. Toch kwam ze niet van me af en uiteindelijk was het raak. We hebben twee jongens, Kaan is tien en Altan zes. Het zijn voetballers en ik geef training bij hun club v.v. Haaksbergen. Trabzonspor is onze vereniging, de club uit de Turkse stad Trabzon, waar mijn ouders opgroeiden en waar we altijd op vakantie gaan.’
Waar woon je?
‘In Haaksbergen, waar mijn wieg stond. Ik ben op straat opgegroeid, niet in de makkelijkste wijk. Ik heb een oudere zus en een zusje, dus ik moest voor mezelf opkomen. Dat vormde mijn karakter. Iets van een straatvechter heb ik wel in me. En ik zal niet snel een ‘nee’ accepteren.’
Wat heb je gisteren gegeten?
‘Kippenlevertjes. Na zonsondergang, omdat we in de ramadan zitten. Meestal kookt mijn vrouw, maar als ik kook, maak ik er iets van. Bij onze vrienden sta ik bekend als dé barbecueër. Het vlees mag alleen door mij gemarineerd worden.’
Is het zwaar om nu te vasten?
‘Dat valt reuze mee. Natuurlijk, de dagen zijn lang en het is warm, maar vasten is zo natuurlijk voor mij. Je moet het met beleid doen. De eerste dagen niet te zwaar en niet te veel eten, maar het rustig opbouwen. Nu kan ik ’s avonds eten wat ik wil. De ramadan is een gezelligheidsfeest. We komen ‘s avonds bij elkaar en maken er een feestmaal van. Het geloof is belangrijk voor me, maar we zijn niet heel streng. Mijn vrouw is niet gesluierd en de kinderen doen niet mee aan de vastenperiode. Pas als ze een jaar of vijftien zijn en dat zelf willen.’
Welk boek op het nachtkastje?
‘Ik lees vooral historische verhalen en biografieën. Atatürk, de grondlegger van het democratische Turkije, fascineert me. Het afgelopen jaar las ik een hele stapel boeken over hem. Hij is inspirerend. Als oud-militair kwam hij op voor wereldvrede. Hij wees het aanbod af om sultan te worden, omdat hij een echte democratie wilde en geen erfelijke dynastie. Ook gaf hij in 1933 stemrecht aan vrouwen.’
Als ik geen administrateur was, dan was ik…?
‘Een voetbalscout! Het lijkt me geweldig om jong talent te spotten en die te begeleiden naar een mooie club, het liefst naar mijn vereniging. Het lijkt me dat je in die functie wat van de wereld ziet en tegelijk iets goeds doet. En anders waarschijnlijk iets in de marketing.’
Mijn favoriete plek op de campus is…?
‘Ik vind de hele campus mooi, één plek aanwijzen kan ik niet. In de lunchpauze loop ik met een aantal collega’s een rondje over de campus. Vanuit de Spiegel door het park, langs het voetbalveld en de atletiekbaan en langs de Hogekamp weer terug. Iedere keer ben ik weer onder de indruk hoe mooi het hier is.’
