Radicaal hart

13 / 10 / 2015 | Eymeke Lobbezoo

Ik vind het moeilijk soms. Mijn naaste lief te hebben als mijzelf. De jihadist, meneer Wilders, eenzijdige journalisten, de ontevreden gelukszoeker, een schreeuwende Facebooker die het betreurt dat zijn haast verdronken medemens niet helemaal kopje onder is gegaan.

Photo by: Jellien Tigelaar

Ik wil ze door elkaar rammelen. Terugschreeuwen: zie nu wat je doet! Ik wil met ze gaan picknicken, met een kale Pegida-aanhanger en een bebaarde Syrië-ganger en een grote bak pastasalade. En dan samen ontdekken dat we alle drie mensen zijn. Maar ik begrijp ook wel dat het daar – oktober 2015 – te koud, te kil voor geworden is.

Ik vind het moeilijk soms. Onze nieuwe naasten lief te hebben als mezelf. Ze spoelen aan op de Griekse stranden waar we zouden genieten van een huwelijksreis. Romantisch is anders. Ze overspoelen mijn tijdlijn, de kranten, de gesprekken op straat en aan tafel. Ze wonen in mijn stad, ze wonen in mijn hoofd. Zelfs – juist, als ik slapen ga. Welkom! Welkom in ons land, in onze straat. Welkom, maar blijf liever van mijn gedachten af. Niet steeds dat kleine bovenkamertje betreden dat overuren draait, zich oneerlijk bevoorrecht weet. Vluchteling: ik voel je gebreken, mijn welvaart; jouw nood, mijn hulpeloosheid. Wat kan, wat moet ik doen?!

Natuurlijk, we praten, zamelen in, denktanken wat af. Ik schrijf een column, lees hem voor. Alsof… dat de wereld redden gaat?

Het enige antwoord lijkt radicalisering. En ik roep er graag toe op. Verder gaan dan angst en zorgen: nuchter en dapper radicaal liefhebben – al is het met onzekere handen en een bezorgd hoofd. Welkom. Welkom in ons hart.

Deze column sprak Eymeke Verhoeven-Lobbezoo uit tijdens de denktankmiddag Refugees@UT.

Recommended

De ondergrondse campus

Speciaal voor de kersverse eerstejaars onthult columnist Hiska Bakker een bijzonder campusgeheim. 'Alleen een klein groepje ingewijden weet dit. Aan hen de taak om anderen in veiligheid te brengen als dat nodig is. Afgestudeerd of een baan elders? Dan wordt een opvolger gezocht.'

The underground campus

Columnist Hiska Bakker reveals a special campus secret for our brand-new freshmen. 'Only a small group of insiders knows this. It’s their job to get others to safety should the need arise. Did someone graduate or find a job elsewhere? Then they look for a successor.'

Ontspoorde doctor

De column van Wiendelt Steenbergen uit het meest recente Campus Magazine, over rechten en plichten die komen kijken bij een doctorstitel. 'Stel nu dat iemand die aan de Universiteit Twente gepromoveerd is later het eerder uitgesproken vertrouwen overduidelijk beschaamt...'

Wayward doctor

Wiendelt Steenbergen's column from the latest Campus Magazine, on rights and duties that come with a doctoral degree. 'Suppose that someone who got their PhD at the University of Twente blatantly betrays the trust...'

Tinky Winky en seks

Vanuit Enschede fiets ik de campus op door het Pinetum. Een van mijn meest favoriete plekken: een glooiend landschap met een verzameling coniferen uit alle continenten en een slingerend fietspad dat van de drukke Hengelosestraat naar het autoluwe terrein van de uni voert. Een krachtige lentezon maakt het gras felgroen. En opeens denk ik aan Po, Laa-laa, Dipsy en Tinky Winky.

Tinky Winky and sex

I’m cycling from Enschede towards campus through the Pinetum. One of my all-time favourite places: a rolling landscape with a collection of conifers from all continents and a winding bike path that leads from the busy Hengelosestraat to the university’s almost car-free grounds. A powerful spring sun colours the grass bright green. And suddenly, Po, Laa-laa, Dipsy and Tinky Winky come to mind. The Teletubbies.

Playing in times of crisis

Is life a game? Or is it deadly serious? Take, for example, student pranks that are sometimes dismissed as being frivolous or even inappropriate in our time of all sorts of crises. Think of students walking around with a big wooden mallet slung over their shoulder for days during the introduction. Or with a pink tutu over their trousers. The artwork The Head suddenly wearing a tie. Or practical jokes by colleagues.

Spelen in crisistijd

Is het leven een spel? Of is het bittere ernst? Neem nu studentengrappen die soms worden veroordeeld als lichtzinnig of zelfs ongepast in onze tijd van allerlei crises. Studenten bijvoorbeeld die tijdens de introductie dagenlang rondlopen met een grote houten hamer over de schouder. Of met een roze tutu over hun broek. Kunstwerk The Head dat opeens een stropdas draagt. Of practical jokes van collega’s.