Ruim een jaar geleden schreef mijn voorganger Beer een column ('Als je niets meer te zeggen hebt') over de medezeggenschap op de UT. Hij laakte daarin het gebrek aan macht dat de medezeggenschap in het hoger onderwijs tegenwoordig kan uitoefenen en riep studenten op weer de barricades op te gaan. Het voorbeeld was destijds onderwijskunde: de UR kon, doordat de uitvoering al begonnen was, de afschaffing in feite niet meer tegenhouden. De gang van zaken resulteerde in een motie van treurnis die door een meerderheid ondersteund werd.
In de vergadering van 19 juni gebeurde dat weer: met de Raad van Advies aanwezig op de vergadering nam de universiteitsraad wederom een motie van treurnis aan. Zo’n motie heeft geen juridische werking maar toont aan dat de UR ontevreden is over de gang van zaken.Deze keer vroegen we ons als studentenfractie af hoe het kon dat de rector tijdens een vergadering aangaf nog niet te weten wat de plannen met de fusie MB/GW waren, maar de nieuwe decaan van de faculteiten dat wel kon vertellen in het UT Nieuws van een paar dagen later.
Het is jammer dat zoiets moet gebeuren en dat het feit niet op zich staat: we hadden rondom die periode meer vraagstukken waarbij we vonden dat de discussie niet open gevoerd werd. De Universiteitsraad en met haar de faculteitsraden, opleidingscommissies en andere medezeggenschapsorganen bestaan over het algemeen uit mensen die graag constructief meedenken over de oplossing van een probleem dat geconstateerd wordt.
Daarbij hoeft het helemaal niet zo te zijn dat ze de vrijheid om te besturen wegnemen bij het CvB, dat ze macht naar zich toetrekken en daarvoor moeten vechten. Wel kunnen ze de kritische opmerkingen die het CvB anders toch wel van de werkvloer hoort al plaatsen voordat plannen al volledig zijn uitgewerkt. Daarnaast zien die achttien extra paar ogen met ervaringen uit alle hoeken en gaten van de universiteit dingen die het college in alle drukte gemist kan hebben.
Het kan anders. Zoals ieder jaar zit er sinds begin september een nieuwe Universiteitsraad (aan de studentenkant dan). Dit jaar is toch bijzonder: ook het college heeft een nieuwe aanwinst. Ik hoop van harte dat met zoveel wisseling van de wacht er ook met een frisse blik tegen de medezeggenschap aan kan worden gekeken. Dan hoeven studenten niet de barricades op maar kan het college er vanaf stappen.
