Voor elk nieuw kwartiel denk ik altijd: ‘Dit keer ga ik verdomme echt superhip en verantwoord onderwijs geven'. Zeker nu in tijden van corona, loop ik over van geestdrift en goede bedoelingen. Ik wil zo graag de studenten erbij houden. Mijn collega Mike Boldy had in de vorige module een pencast voor wiskunde gemaakt en de studenten waren razend enthousiast. Dus besloot ik om mijn hoorcolleges over brain-computer interfaces in module 8 ook in pencast vorm te geven. Ik moest alleen even uitzoeken hoe.
Ik googelde eerst maar eens de woorden ‘pencast Twente’. Het team Technology Enhanced Learning and Teaching (TELT) van de UT legde het mij keurig uit op de website. In het Engels dat wel: ‘Pencasts are interactive documents that combine your handwritten notes with audio. You create a recording while you write. When you record a pencast, each stroke you write is linked to the audio you are recording at that moment.’ Er stond een filmpje bij waarin Alexander Klöpping in 2012 in DWDD aan Matthijs van Nieuwkerk uitlegt wat een pencast is. Dat was een beetje wrang, omdat een journalist van de Groene Amsterdammer net een prachtig artikel had geschreven over de scheve mediarepresentatie van randstedelingen en plattelanders. Randstedelingen worden buitenproportioneel vaak in de media aan het woord gelaten. Hij opperde dat Femke Nijboer van de UT in plaats van Alexander maar eens in de talkshows moest aanschuiven om de nieuwste gadgets uit te leggen. En hier zat ik, in 2020, te googelen naar ‘pencasts’ en kreeg bijles van Alexander.
Ik downloadde op de zoveelste overwerkavond de app ‘Explain Everything’ en vroeg rond middernacht een licentie aan. De volgende ochtend voor 9 uur had ik een licentie. Het team TELT mag ook wel even taart getrakteerd krijgen door ons docenten, dacht ik nog. Ga er maar aan staan… al die UT docenten in één klap informeren over online onderwijs geven tussen 12 maart en nu. Je kan zeggen over de UT was je wilt, maar ze zijn niet bang voor vernieuwing.
Alleen, het hebben van de juiste middelen, betekent nog niet dat je ze ook kan gebruiken. Vol elan toog ik te werk met mijn geliefde i-pennetje en mijn iPad. Ik zou die ‘Explain Everything’ wel even snel leren en dan mijn überhippe en verantwoorde colleges opnemen. Studenten zouden in een Q&A-sessie mij dan vragen mogen stellen over de pencasts. Ik zag de lovende onderwijsevaluaties al voor me.
U voelt hem al aankomen. Na een paar dagen klooien met de app, de audio, de belachelijk grote aanwijzer (wtf) en continu verschuivende objecten, verwijderde ik Explain Everything. Te moeilijk. In een lunchpauze waarin ik eigenlijk een blokje om zou moeten om mijn arme thuiswerkrug wat rust te geven, maakte ik wat noodles en bekeek een YouTube-filmpje over hoe je Prezi met video-opnames kon presenteren. Prezi-presentaties had ik in het verleden wel gemaakt. Toegegeven, Prezi maakt de kijker wel kotsmisselijk en zeeziek, maar het heeft toch een gewisse wow-factor. Na echter nog eens een paar uren verkloot te hebben, gooide ik ook dat idee overboord.
Afgelopen zondag, een week voor het hoorcollege, keerde ik schoorvoetend terug naar de ouderwetse powerpoint. Binnen één minuut had ik de knop gevonden om presentatie op te nemen, met video, zonder video, met alleen audio, hoe je maar wilt, en hoe je er een mp4 van kon maken. Morgen neem ik al die mini-hoorcolleges in één ruk op en zet ik ze op Canvas. Al dat elan veranderde in gemopper, zelfspot en uiteindelijk pragmatisme. We doen momenteel wat we kunnen, lieve studenten, niet wat we willen.
