Er werd wat door ons gelachen toen wij met onze studievereniging wilden vertrekken op excursie naar de Shell-raffinaderij in Pernis, die in één keer even wat vertraging opliep. Nog een beetje rillend in de kou dronken wij een kopje koffie. Ik had zelf net genoeg gezet voor de leden die mee zouden gaan, want sinds enige tijd is verspilling een hot topic geworden binnen onze vereniging. Hierdoor kon ik de mensen die met een spandoek voor onze bus gingen staan helaas niet ook een kopje aanbieden.
Deze mensen bleken graag met ons in discussie te willen gaan over de energietransitie. ‘Graag’, is dan de reactie bij velen van ons. Want hoe vaak kom je nou mensen tegen die op hoog technisch niveau een kritisch gesprek willen aangaan? Natuurlijk hadden wij liever een gesprek gehad in de comfortabele warmte van onze verenigingskamer, maar toch begon ik enthousiast aan het gesprek met enkele demonstranten. Dit is immers iets wat je in het verre Twente niet vaak meemaakt.
De demonstranten gaven aan hoe de lobby van Shell haar werk heeft gedaan de afgelopen decennia en over hoe wij gegreenwashed zouden worden bij Shell. Jammer, want als studenten werktuigbouwkunde zijn wij dagelijks bezig om de milieu-impact van onze energievoorziening te minimaliseren en het effect van de al gedane schade te beperken. Dit is een immens complex probleem waarbij de technische beperkingen het probleem alleen maar bemoeilijken. De demonstranten gaven in hun speech niet de indruk deze complexiteit te kunnen waarderen en deze mee te willen nemen in een constructief gesprek over de noodzakelijke energietransitie.
Zo gaf één van de demonstranten aan dat het wel mogelijk zou zijn om Shell te vervangen door windturbines, waarop ik aangaf dat die helaas ook veel uitstoten tijdens hun levensduur en dus ook nog verre van perfect zijn. Bij een reporter van de Tubantia gaf ik aan dat een geleidelijke transitie weg van fossiele brandstoffen waarschijnlijk het meest realistisch is, maar dat nucleaire energie hier waarschijnlijk noodzakelijk voor zal zijn, aangezien dit een zeer veilige, stabiele, schone en geconcentreerde vorm van energie is; iets dat voor alle andere vormen helaas nog niet gezegd kan worden.
Helaas zien wij bij de politiek en de maatschappij een zeer gevoelsmatige discussie over de energietransitie, waar een meer op feiten gebaseerde discussie nuttiger zou zijn. Dit is iets wat in beide politieke kampen in de energietransitie ruimschoots ontbreekt.
Ik applaudisseer dus voor de demonstranten. Zij gingen de discussie aan met een groep die graag inhoudelijk en op basis van feiten argumenteert over een probleem dat hen aan het hart gaat. Veel te vaak in onze huidige maatschappij gebeurt dit niet. Een genuanceerd middengebied met kritische vragen in een constructief gesprek lijkt niet meer te bestaan, terwijl dit naar mijn mening zó vaak de enige oplossing voor het probleem is. En dit voorbeeld is te vertalen naar een groot aantal problemen in onze maatschappij.
Naar mijn mening initiëren de demonstranten hiermee dus een goede gewoonte en is mijn vraag aan u deze gewoonte over te nemen. Ga in gesprek met mensen die een kritische en inhoudelijke vraag kunnen stellen over een probleem dat u aan het hart gaat. Informeer uzelf met betrouwbare en informatieve bronnen zoals het YouTube-kanaal Kurzgesagt, dat veel van deze kwesties uiteenzet en daar bronnen bij vermeldt. Vraag uw volksvertegenwoordiger dit ook te doen en wees waakzaam voor mensen die slecht geïnformeerd zijn. Toon hier empathie voor en help hen de complexiteit van een probleem te begrijpen.
Beste demonstranten, jullie zijn bij ons altijd welkom voor een interessant gesprek!
Marcel Vliem, masterstudent Mechanical Engineering / Aeronautics
