Ik wil net van wal steken met mijn interview over gezond en gelukkig oud worden als het oudere echtpaar de boel omdraait en mij een vraag stelt.
‘Jij bent Femke’
‘Ja’
‘Ja-ha, Femke NIJBOER’
‘Ja, Nijboer’
‘Familie van?’
Dan valt het kwartje. Ik wist al dat deze proefpersonen van onze leeftstijlstudie van hardlopen hielden, dus natuurlijk beginnen ze over mijn beroemde achteroom. Gerard Nijboer was een bekende hardloper in de jaren ’80. Hij won verscheidene malen de marathon in Nederland, werd drie keer Nederlands kampioen op de 25 km en won zilver op de Olympische Spelen in Moskou in 1980. Hoe vaak ik al niet het grapje gemaakt heb, dat het sportieve talent van de Nijboers allemaal in het DNA van deze man is gestroomd. Er was niks meer over voor de rest van ons. Haha. Ha. Helemaal niet grappig. Zelfspot om te verhullen dat ik me schaam dat ik niet zo sportief ben.
‘Ja, familie van! Hij was een neef van mijn vader’
‘Wow! We staan nog op de foto met hem’
Ik bijt op mijn tong en laat de oude zelfspotgrap dit keer achterwege. Ik denk aan een gedicht (gebed?) dat ik ooit op de binnenkant van een Duits toilet gekrabbeld zag staan: ‘Achte auf deine Gedanken, denn sie werden Worte. Achte auf deine Worte denn sie werden Handlungen. Achte auf deine Handlungen, denn sie werde Gewohnheiten. Achte auf deine Gewohnheiten, denn sie werden Dein Charakter. Achte auf deinen Character, denn es wird dein Schicksal’. Vrij vertaal naar Twents: Geleuf nich alles wa-j deankt, want aans blief iej d’r nog in.
In plaats van rotte gedachtes over mezelf vraag ik het echtpaar naar hun hardloopavonturen. Ze begonnen toen ze achter in de dertig waren. Ontdekten dat ze goed waren en reizen nu met camper stad en land af om samen wedstrijdjes te lopen en te winnen. Beiden zijn nu achter in de zeventig. Op hun huwelijksdag zochten ze uit waar in de wereld een wedstrijd was en gingen daar op date. En wonnen weer allebei in hun leeftijdscategorie. En een lol dat ze met mekaar hebben op die reisjes! Ik werd er een beetje stil van.
‘Waarom doen jullie dan mee in onze studie? Jullie hebben toch geen leefstijladvies nodig?’
Nee, dat hadden ze niet, maar ze vonden het onderwerp zo belangrijk. Mensen moeten blijven bewegen. Gezond blijven moet je afdwingen. Het is iets waar je zelf de hand in hebt, niet volledig, maar je hebt de touwtjes wel degelijk deels in handen.
We praatten door en ik vertelde dat ik aanstaande zondag meedoe tijdens de Enschede Marathon. Niet de marathon, nee, maar de vijf kilometer. De training ging goed. Inmiddels lijd ik alleen de eerste 1.5 km. Mijn benen, kuiten en ook de verdomde gedachten verstenen vrijwel onmiddellijk en pinguïnend stamp ik dan maar door. Daarna worden diezelfde spieren en gedachten, ondanks jarenlange zelfspot en verwaarlozing, soepel en loopt het wel los. Misschien was er toch nog wat DNA van mijn achteroom over.
