Mijn studentenhuis heeft sinds kort een eigen auto, met een parkeerplaats naast de deur. 's Ochtends hoop ik stiekem dat het regent. Maar ook als het droog is, vertrekken we keurig om 08:30 uur richting uni. Het is flink manoeuvreren geblazen in de binnenstad.
Idioot rijdende vrachtwagenchauffeurs zien je bijna over het hoofd, en soms ook vice versa. Vanaf 2025 zijn ze verboden in het centrum, in een poging een zero-emissiezone te creëren. Zelf heb ik nooit last gehad van smog in de minuscule Enschedese binnenstad, op wietdampen van Duitsers na.
Eenmaal op de Hengelosestraat twijfel ik aan de beslissing om de auto te pakken. Zelfs de hekkensluiters van het Tour de Campus-peloton schieten ons voorbij bij stoplichten. Gelukkig halen we ze weer in zodra we eindelijk groen hebben.
Onderweg toeteren mijn huisgenoten graag naar mensen die ze kennen. Doe dit maal het aantal stoplichten op de route en je begrijpt: heel uitgerust kom ik niet aan op de campus, wel wakker.
Dit laatste - niet uitgerust, wel wakker - heb ik liever andersom, dus besloot ik dat het weer tijd werd me aan te sluiten bij de ochtendetappe. Vol goede moed en met een beetje haast stapte ik de deur uit om een persoonlijk record neer te zetten op het onderdeel ‘4 kilometer zachte band’.
Toen ging er een paniekscheut door me heen; fiets weg. Zou het dan toch? Na zes jaar mijn fiets gestolen in de binnenstad? Ik pakte Marktplaats er bij, want meestal verschijnen de gestolen tweewielers van huisgenoten doodleuk in de junkenflat zo'n vijftig meter verderop.
Dit kon ik niet gebruiken, want ik was geel van brakheid. Toen bedacht ik me waardoor dat kwam: de dag ervoor was ik vanaf een CoBo direct doorgefietst naar de Pakkerij. Mijn ochtendgymnastiek werd dus uitgebreid met ‘150 meter rennen zonder te rennen’. Wonder boven wonder stond de fiets nog fier overeind, dus kon de race echt beginnen. Ik sloot achteraan bij het peloton en begon als een gek te trappen.
Het racen naar de campus is een aaneenrijging van kleine overwinninkjes. Op het juiste moment over links, als het nodig is over rechts, en soms gewoon keihard middendoor. Je scheurt voorbij e-bikes, bange internationals en vooral bekenden waar je op dat moment net even geen zin in hebt.
Bij het Ledeboerpark even inhouden, anders word je geflitst door de meest lucratieve flitspaal van Twente. Op dat stuk moet je zeker ook niet te langzaam fietsen. Daar loop (fiets?) je kans op een slecht opgehangen hoeslaken te zien en te lezen dat een volstrekt onbekend dispuut is begonnen aan hun ontgroening met een nietszeggende naam. Feutjes, succes nog!
Iets verderop komen de zachte fietsbanden goed van pas bij het element ’30 meter olifantenpaadje’ en voor ik het wist was ik weer op de uni. Snel m’n fiets droppen en bezweet door naar college, zou je zeggen.
Maar dan juich je te vroeg. De eindbazen van het fietsavontuur hebben onlangs bezitgenomen van het O&O-plein. Het is namelijk ten strengste verboden je fiets op deze oceaan van gravel neer te zetten. Het is te merken dat de fel geklede man nog een lange dag te gaan heeft aan een beleid uitvoeren dat eigenlijk niemand snapt.
Dit werd extra duidelijk toen de UT gisteren een hippe video postte op Instagram en de commentsectie openliet. Te lezen valt: “The people are very very rude, blowing their whistles, shouting at people. […] it terrifies and scares lots of people.”
Dat laatste vind ik dan wel weer een komisch beeld, internationals die net een dodemansrit hebben overleefd op de Hengelosestraat om vervolgens in het Nederlands afgeblaft te worden op onuitlegbaar beleid.
Ik begrijp sinds die Instagrampost wel dat het parkeerbeleid bedoeld is om ambulances toegang te geven tot de nodige plekken. Hoe vaak ambulances tussen de ovale heggen, of achter veiligheidslint moeten komen, is mij onbekend.
Momenteel is er vooral veel dode ruimte gecreëerd, terwijl het de bedoeling was van het plein een aangename ontmoetingsplek te maken. Aangenaam is het in ieder geval niet meer. Eerder terrifying. Met dit fietsbeleid pak ik voortaan wel weer de auto. Nu maar hopen dat de UT geen zero-emissie zone wil creëren. Ik zie het zo gebeuren. Gelukkig is de UT niet zo goed in het handhaven van verboden op vieze dampen.
