Afgelopen weekend ben ik uit mijn comfortzone gestapt. Nadat ik zeker wist dat het carnavalsseizoen nog niet begonnen was, pakte ik zaterdag de trein naar Eindhoven. Ik ging namelijk naar een verjaardag in een speciaalbierencafé. Daar serveerden ze onder andere een bier met een alcoholpercentage van 20%, dus het werd keirap gezellig.
Op de UT-campus moet je trouwens niet aankomen met drankjes met zo’n percentage. Boven de 15% geldt een strenge drooglegging. Als er dan in de kantine een fles met enkele procentpunten hoger wordt gevonden, kan de toko twee weken dicht. Zoals bij Ludica het geval was, maar ik kan ze geruststellen; het 20%-biertje was niet te zuipen, dus zodra de kantinesluiting erop zit, hoeven ze in ieder geval niet bang te zijn daarmee betrapt te worden.
Enfin, na een tijdje kwam ik aan de praat met Chris, een jongen uit Zuid-Afrika die in Eindhoven woonde voor zijn werk bij – hoe kan het ook anders – ASML. Hij wilde graag Nederlands leren en wilde met mij oefenen. Hierbij was het uiterst belangrijk dat ik ABN sprak, want dat ‘dat rare Brabants’ was voor hem absoluut niet te doen. Ik zei in mijn netste Nederlands dat ik ook buiten mijn comfortzone was in Eindhoven en vroeg of hij geen probleem had met een vaag vleugje Twents accent. Hij wist niet wat Twente was, dus we konden mooi kuieren.
Hij kon zelf natuurlijk Afrikaans en Engels, maar ook vloeiend Duits door een tussenjaar in Keulen. Zijn accent in het Nederlands was een combinatie hiervan, en klonk verrassend Brabants. Grappig genoeg waren we met dezelfde delen van de hoogstaande Nederlandse cultuur opgegroeid: Lil’ Kleine en K3. De woorden drank en drugs betekenen in het Afrikaans hetzelfde, dus ook in Zuid-Afrika was dit nummer een hitje. Het woord poes heeft in het Afrikaans dan weer niks te maken met het vierpotige huisdier. Wel met die andere betekenis. Als de dames van K3 over hun poes zingen, wordt dat in Zuid-Afrika om een heel andere reden een hit. K3 was daar volgens Chris zelfs zo populair, dat er een Zuid-Afrikaanse variant van bestond: X4. Ik luister al dagen niks anders meer.
Chris wilde graag in Duitsland blijven na zijn tussenjaar, maar kon geen betaalbare woning vinden. Aan Lebensraum geen tekort in Duitsland zou je zeggen, maar het werd toch Eindhoven. Een baan bij ASML aangeboden krijgen zal vast helpen. Ik vroeg me naderhand af of Enschede nog op zijn radar heeft gestaan.
Vergeleken met het snelgroeiende Eindhoven, steekt Enschede pover af qua bevolkingsgroei. Het is niet dat de gemeente het niet probeert; af en toe veinst de stad (inter)nationale allure met plannen voor een hip (lees: gentrificerend) woningbouwproject of een opwaardering van een bedrijventerrein Het Kennispark. Gisteren bleek nogmaals dat hippe woningen helaas toch niet aanslaan in Enschede.
Dus blijf ik voortaan maar naar andere steden reizen om expats te ontmoeten. Ook goed voor het oprekken van de comfortzone.
