Vanuit mijn slaapkamerraam heb ik een ideaal uitzicht op de Irenepromenade, het bruisende winkelcentrum dat betere tijden heeft gekend. Die tijden waren al vervlogen toen ik vanaf 2015 twee jaar bij de inpandige Jumbo werkte, maar ze moeten vast hebben bestaan. Voorheen stond er een prachtige schouwburg, maar die moest en zou begin jaren negentig wijken voor een praktische parkeergarage.
Misschien was het daarmee al klaar met de betere tijden. Bij die sloop en nieuwbouw is het tegenoverliggende gebouw gaan verzakken, waardoor de architect plichtig was het pand uit 1892 te kopen. Ondertussen vangt hij, mijn huurbaas, al dertig jaar huur voor de 13 studentenkamers die erin passen en is hij spekkoper gebleken.
Als werkscholier had ik in 2015 nog geen weet van het feit dat de Promenade een onmiskenbaar onderdeel is van de Enschedese binnenstadstudent. Dat het tevens een verzamelplaats is voor minder fortuinlijke lui, was toen al wel duidelijk. Om de winkel niet té aantrekkelijk te maken voor de tamelijk vaste groep zwervers die Enschede rijk is, worden blikken Pitt-bier nog steeds niet verkocht. Voor studenten staat er gelukkig altijd een volledig gevulde stelling aan flessen Smirnoff Ice klaar, samen met alles wat je nodig hebt voor een simpele pasta rood. Op de maandag- en dinsdagavond wordt de Jumbo dan ook overspoeld door huizen respectievelijk jaarclubs in jasje dasje en is het een vrolijke bedoeling.
Waar meestal ook een vrolijke stemming heerst, is in de Mitra tegenover de Jumbo. Het doet me altijd een ontzettende deugd om een rij tot achter in die slijterij te zien, terwijl de winkelier rustig een praatje van vijf minuten maakt met een klant die al lang betaald heeft. Het gaat vrijwel altijd over hoe druk het was tijdens de coronatijd en dat dat nu weer bijgetrokken is, hoe studenten altijd wel blijven komen, hoe hij in tig jaar nooit vakantie heeft gehouden en over dat ‘verschrikkelijke volk’, dat bij hem over de vloer komt. Heerlijk Twents kuieren over het bestaan in de Promenade.
Met ‘dat volk’ escaleert het namelijk geregeld, en dan heb ik daar vanuit mijn kamer perfect zicht op. Een paar keer per week is het raak en wordt er een overlastgever het winkelcentrum uitgewerkt. Vaak leidt dat tot onzinnige discussies tussen personeel en de lastpak, en als de politie komt is de sensatie compleet.
In de tijd dat ik er werkte, was een beveiliger niet nodig en nam de politie vaker een ijskoffietje mee dan een herrieschopper. Blijkbaar waren dat dan toch de betere tijden.
