Beste mensen, volgens mij mag het nog, dus ik zal met de deur plat in huis vallen: veel geluk in ’n tuk allemaal. Het jaar begon in ieder geval gewoon weer als alle andere: op 1 januari word je wakker, kijk je per ongeluk en tot grote spijt in je agenda en pakken donkere deadlinewolken zich weer samen boven je brakke bovenkamer. Alle schijnheilige vakantieplannen voor lange studiesessies tussen kerst en oud en nieuw zijn in de glühwein gevallen en voor goede voornemens ben je op 1 januari nog te brak. Volgend jaar beter.
Uitgerust van de vakantie en toch doodop na m’n eerste college gaat de studie op een middelhoog pitje door. Het voordeel aan af en toe studiepunten halen, is dat het allemaal niet voor niks is. EC voor EC komt het diplomaatje dichterbij, en daarmee ook de NS Yuphupper richting Utrecht. Het is een gek gevoel dat me af en toe bekruipt. Aan de ene kant is de studentikoze koek wel op na zeven en een half jaar studeren.
De modules als maatgever van tijd zijn vooral uit elkaar te houden door de gevolgde vakken, en niet meer door het toetreden tot nieuwe clubjes, bijbaantjes of commissies. Hoewel, de TostCie van SV Onwijs kan ik in mijn studentenwintertijd toch nog toevoegen aan de palmares. Klaar om een laatste tentamen te maken, een halfslachtig project over de Canvas-schutting te gooien en nog één keer op woensdag patat halen in de Waaier. Tijd voor huisje-boompje-beestje… Hoewel, in Utrecht zal het eerst zeven en een half jaar kamer-kamerplant-badkamerschimmel zijn. Dat stelt gerust.
Gelukkig heb ik nog grofweg één maand in Enschede, dus ik maak de balans op. Voor de liefhebber: wees gerust, ik blijf dit collegejaar nog columns schrijven. Je zou zeggen dat er na 24 jaar Eanske geen geheimpje meer verborgen zit in deze stad. Genoeg studenten die het na drie jaar al gezien hebben en ervandoor gaan. Maar toch, om FOMO te voorkomen heb ik in de kerstvakantie, naast heel weinig studeren, nagedacht over wat er niet mag ontbreken in mijn plakboek. Een bucketlist klinkt gelijk zo terminaal, dus ik noem het liever mijn Tukkerlist.
Laat ik cultureel beginnen. Niet door naar het Rijksmuseum of die kille kunstruimte in de Vrijhof te gaan. Nee, echte cultuur vind je op ongepolijste plekken: Glanerbrug. Dolgraag wil ik daar nog eens naar het Zandlopermuseum. Hun ‘grootste’ is bijna 1.80 meter. Ik ook, als ik buk. Hoewel, ik lees dat de tijd niet stilstaat bij hét Zandlopermuseum…
Samen met mijn nieuwe – daar gemaakte – vrienden, fiets ik daarna de F35 voor het eerst af, om mijn debuut te maken bij FC Twente. Hoewel, voor de komende wedstrijden van het mannenteam is een seizoenkaart nodig. De vrouwen spelen op een veld waar ik als kind nog heb staan kontjeknallen. Om dit verdriet te verzachten, zoek ik de goedkoopste (?) kroeg van Enschede op. Voor de prijs van één Utrechts speciaalbiertje geef ik er bij de Vestingbar een laatste zwengel aan. Als m’n FOMO voor Enschede daarna niet weg is, weet ik het ook niet meer.
