Mijn bestuursperiode bij studentenscouting Radix zit er bijna op. Drie jaren vol organiseren, vergaderen en vooral chaos fixen die niet in de functieomschrijving stond, komen tot een einde. Tijd om het stokje door te geven, maar aan wie?
Gelukkig hebben we bij Radix een luxeprobleem: twee mensen willen de bestuursbijl overnemen. Twee! Een highscore, zeker als je bedenkt dat de helft van de twintig actieve leden al bestuur is geweest. Toch blijkt het aanstellen van een nieuwe voorzitter geen gemakkelijke opgave. Onze twee enthousiaste kandidaten vallen namelijk buiten de boot. De reden? Ze zijn geen UT-student én we hebben al onze diversiteitsparel Nick in het bestuur.
Nick is namelijk student Leidinggevende Travel & Hospitality. Nee, dat geen high tech human touch minor of een nieuwe opleiding, maar een mbo-studie. Binnen Radix is dat niet bijzonder. Onze groep bestaat uit UT-studenten, ROC’ers, Saxionners, ArtEZ-creatievelingen en zelfs PhD’ers. Met de groeiende roep om mbo- en hbo-studenten welkom te heten bij studentenverenigingen, zou je verwachten dat de UT blij is met zo’n diverse vereniging. Helaas is dit niet het geval.
Want is minder dan 75 procent van je leden of bestuur UT-student? Dan weet ik – helaas uit ervaring – dat je een streep kan zetten door je Student Union-erkenning. En die erkenning is voor de meeste verenigingen cruciaal: zonder subsidie, faciliteiten en zichtbaarheid kan een vereniging nauwelijks functioneren. De erkenning hangt natuurlijk samen met wie het studentenactivismepotje vult. Wie betaalt, bepaalt. Logisch, maar hier snijdt het mes aan de verkeerde kant.
Dus hier staan we. Met twee studenten die graag willen, maar niet kunnen. Simpelweg omdat ons diversiteitsquorum al is ingevuld door Nick.
Het huidige beleid ondermijnt in mijn ogen dan ook precies wat het dalende studentenactivisme nu nodig heeft. Je kunt enquêtes afnemen, denktanks organiseren of gratis koffie voor bestuursleden suggereren, maar het echte probleem ligt dieper. Koffiekosten nekken geen activisme. Het probleem is dat we met het huidige beleid de deur dichtgooien voor enthousiaste studenten die niet in het UT-kader passen.
Het studentenleven hoort open te staan voor iedereen die zich wil inzetten, ongeacht het logo op hun studentenkaart. Het is daarom tijd om met alle Enschedese onderwijsinstellingen eens ‘out of the UT’ te denken. Als we écht willen dat de studentenverenigingen blijven functioneren, moeten de regels mee veranderen. Zo kunnen de deuren van studentenbetrokkenheid hopelijk snel open voor álle studenten.
