Elke keer als ik mijn laptop openklap, zie ik hem: mijn kapotte A-toets. Wat begon als een toets die af en toe vastzat en wat hardhandige liefde nodig had, verdient tegenwoordig een plek in de selectie van turnvereniging Linea Recta voor al z’n sprongen en salto’s. Met geduld en een vleug frustratie zet ik hem steeds weer op z’n plek, alsof ik een leerling opnieuw zijn ‘speciale plaats’ wijs.
Avontuurlijke Arthur en ik hebben al anderhalf jaar een haat-liefdeverhouding. Arthur hoort thuis in dezelfde categorie als mijn Spotify wrapped – waarin Rammstein en TikTok-hitjes hand in hand gaan – en het feit dat ik op zaterdagavond voor de lol literatuuronderzoek doe. Dingen waar ik mét trots over zwijg.
Die kapotte toets staat namelijk voor meer dan een falend stukje plastic. Het herinnert me aan de herkansing van mijn bacheloropdracht, omdat een reflectie blijkbaar ook té persoonlijk kan zijn. Aan de tientallen lessenplannen die uiteindelijk alleen op papier werkten. Aan alles wat anders liep dan gepland.
Eigenlijk precies wat lesgeven is. Heb je ein-de-lijk die groep pubers stil, vraagt de stoerste leerling: ‘Mevrouw. WAAROM heeft u kerstsokken aan!? Het is april!’. En je weet: dit moment ben je kwijt. Ogen die net nog dof staarden naar de wetten van Newton, lichten ineens op. Daar sta je dan, met je zorgvuldig opgebouwde uitleg en strakke wiskundige afleiding. Het puberbrein heeft zijn prioriteiten uitstekend op orde: de zwaartekracht is vanzelfsprekend, kerstsokken in april niet. Ik geef antwoord met hetzelfde gevoel wanneer ik mijn Spotify wrapped open. En net als met mijn A-toets, druk ik de les weer in het gareel, wachtend tot Arthur opnieuw van plek wil wisselen.
Tijdens het schrijven van deze column sprong mijn A-toets 43 keer van z’n plek. Ook ik heb een maximale frustratietolerantie, maar de webwinkel verkocht geen Arthurs meer. Daarom is er nu een quixotische Q onderweg. Misschien is dat ook precies wat het onderwijs nodig heeft: mensen die niet bang zijn om iets wat vastloopt, weer op z’n plek te zetten – zelfs als het toetsenbord daarna niet meer helemaal klopt.
Dus, twijfel je over je toekomst? Ontwikkel eens iemand anders dan jezelf. Het onderwijs heeft geen gebrek aan problemen uitdagingen, wel aan mensen die ze willen oplossen. Je zult merken: er springt weinig zo bevredigend weg als een puber die eindelijk snapt wat je bedoelt.
