Palstra zat op de passagiersstoel, maar had een stuur in zijn handen en een virtual reality-bril op zijn hoofd. Speciaal voor deze gelegenheid was de CvB-dienstauto aangepast, om rondjes te rijden over de grote parkeerplaats. De bedoeling? ‘Kijken hoe je in een zelfrijdende auto reageert op een potentieel gevaarlijke situatie’, legt HMI-onderzoeker Jamy Li uit.
‘Authentieke beleving’
En dat moest zo realistisch mogelijk gebeuren, aldus Li. Daarom reed iemand daadwerkelijk rondjes, terwijl de rector op de stoel ernaast dezelfde ervaring kreeg, zij het in virtuele realiteit. ‘Veel experimenten met virtual reality vinden plaats in het lab’, vertelt de onderzoeker. ‘Maar bij autorijden wil je iemand een authentieke beleving voorschotelen. Denk bijvoorbeeld aan beweging, trillingen en geluid dat we reproduceren.’
Spookrijder
Het onderzoek in samenwerking met de Amerikaanse Stanford University heeft deels een technisch aspect, maar is meer een studie naar menselijk gedrag, aldus Li. ‘Het is nogal onzeker wat de toekomst van de zelfrijdende auto is. Daarom testen we ook hiermee het vertrouwen van de mens in de zelfrijdende auto. Wanneer grijp je bijvoorbeeld in als de deur van een geparkeerde auto openzwaait, of een spookrijder je tegemoetkomt? Dat zijn de omstandigheden die we hier testen.’
Simulation sickness
De technische uitdaging van zo’n systeem zijn volgens de wetenschapper ook niet te onderschatten. Zo noemt hij de term ‘simulation sickness’. ‘Normaal test je VR-systemen in een stilstaande omgeving. Bij een rijdende auto wil je voorkomen dat deze eerder een bocht maakt dan de auto in virtual reality. Gebeurt dat wel, dan geeft dat een erg ongemakkelijk gevoel voor de proefpersoon, tot misselijkheid aan toe.’
Het systeem ‘valideren’ was dan ook een van de grote doelen. Li: ‘Het is de eerste keer dat we dit doen. Zeker een enorme technische uitdaging, maar hier willen we graag op voortborduren.’
