Haar carrière verloopt wat onverwachts en ongepland. Boersma werkte tot voor kort bij Nationale Nederlanden, waar ze hoofd Payments & Reporting was. In november maakte ze de overstap naar Achmea, een baan waarvoor ze werd gevraagd. ‘Daarvoor polste de UT of ik zitting wilde nemen in de Raad van Toezicht’, zegt ze. ‘Daardoor kreeg ik ineens twee nieuwe betrekkingen. Dat is eigenlijk niet ideaal, ik zou het niet zo plannen. Ik wil mijn volle aandacht geven aan wat ik doe. Dat lukt evengoed aardig: zowel bij Achmea als bij de UT heb ik de eerste kennismakingen achter de rug.’
‘Wat is het gaaf hier!’
Boersma draagt de UT een warm hart toe. Ze kijkt met plezier terug op haar studietijd, technische natuurkunde in de jaren ’90 van de vorige eeuw. ‘Mijn ouders woonden destijds in Arnhem’, zegt ze. ‘Mijn vader is natuurkundige en ik vond de exacte vakken op het vwo ook leuk. De keuze voor de studie was dus niet zo moeilijk. Ik ben op de drie technische universiteiten naar de open dag geweest en wist meteen: Enschede moet het worden. Ik werd gepakt door de kleinschaligheid en de ondernemende sfeer en dacht: wat is het gaaf hier!’
Dat sentiment veranderde in de zes jaar studie niet. Ze genoot van de gezelligheid van het studentenhuis en merkte dat professoren behulpzaam en toegankelijk waren. Ze plakte een jaar vast aan haar studie, omdat ze nog niet goed wist wat ze wilde. In die tijd deed ze bestuurswerk, onder andere bij studievereniging Arago. Langzaamaan werd duidelijk dat ze niet de wetenschap in wilde. ‘Natuurkunde is een prachtig vak en ik denk tegenwoordig af en toe: wat als ik was gaan promoveren….? Ik genoot ervan om een theoretisch model te maken, maar minder van het vervolg: een opstelling maken en die weer uit elkaar halen als iets niet helemaal klopt.’
Opmerkelijke stap
Boersma koos voor een ander pad. Ze ging naar de strategische consultancy en haalde haar MBA. ‘Dat lijkt misschien een opmerkelijke stap’, zegt ze. ‘Maar toen ik begon bij consultancybedrijf Arthur D. Little, was ik omgeven door natuurkundigen. Het bedrijf rekruteerde juist mensen met een exacte achtergrond, omdat ze goed zijn in theoretische modellen. Het andere deel van het werk, dat leer je wel bij.’
Een paar jaar geleden werd ze gevraagd om actief te worden voor het Ambassadeursnetwerk van de UT. Op die vraag zei ze niet meteen ja. ‘Als ik iets doe, dan moet het waarde hebben’, zegt ze. ‘Het gaat me niet om het bouwen van mijn cv. Ik vind de studentencultuur vooral leuk. Ik genoot daarvan toen ik nog dagelijks op de campus te vinden was. Juist voor de studenten wilde ik iets doen vanuit het ambassadeurschap.’
Boersma ging met Jeannine Peek en Joost van Dijk, twee andere ambassadeurs, aan de slag met studententeams. ‘We bezochten de TU Delft, om te kijken hoe zij de centrale huisvesting en de veiligheid organiseerden en wat we daarvan kunnen leren. Daarnaast organiseerden we het eerste grote symposium waar alle UT-teams zich lieten zien, om zo de samenwerking tussen de teams te bevorderen. Het symposium, dat we vanaf die eerste keer jaarlijks organiseren, werd een groot succes. Heel leuk dat ik daar een klein radertje in ben.’
Op afstand
De rol in de Raad van Toezicht is heel anders, weet Boersma. ‘Als toezichthouder sta je heel bewust op afstand van de UT. Als lid van de auditcommissie kijk ik mee naar de cijfers, daar ben ik bij Achmea ook dagelijks mee bezig. Het verschil is dat ik me als RvT-lid niet met lopende zaken bemoei. Dat is wel even wennen, hoor. Want van nature pak ik een uitdaging graag zelf op.’
Het is haar eerste toezichthoudende rol bij een grote instelling. ‘Daarom vond ik het ook zo leuk dat de UT me benaderde’, vertelt ze. ‘Als toezichthouder gaat het erom dat je de juiste vragen stelt: waarom heb je dit zo gedaan, had het ook anders gekund? Het is interessant om dat met mijn baan bij Achmea te combineren, omdat je dezelfde kwesties van een andere kant benadert. Op de UT bedenk ik welke vragen ik ga stellen, bij Achmea of ik wel aan diezelfde vragen heb gedacht.’
Professioneel en gemoedelijk
De derde terugkeer op de UT is voor Boersma weer een warm bad. Ze sprak met het college van bestuur en maakte kennis met de vier RvT-leden. ‘Professioneel en gemoedelijk’, noemt ze die gesprekken. ‘Zo nodigde mijn voorganger Eef Bos me uit voor een overdracht. Vanuit het belang van de UT werkte hij me zo breed mogelijk in en gaf tips mee. Zo ben ik tot in de puntjes voorbereid op deze functie. Hij drukte me op het hart om hem te bellen als ik ergens niet uit kom. Die sfeer en cultuur proef ik in de hele UT: we doen het samen. Dat is een cultuur om trots op te zijn en één om te bewaken.’
