'Hoe ik me voel? Niet zo goed natuurlijk, ik heb bijna zeven dagen niet gegeten, ben 6 kilo lichter’, vertelt Alex, een van de drie overgebleven hongerstakende Maastrichtse studenten aan Observant. Hij formuleert helder en kalm. Met de twee andere hongerstakers zit hij op de stoep voor het door demonstranten bezette FASoS-gebouw. Ze herhalen hun eis: dat de Universiteit Maastricht alle formele banden met Israëlische instellingen verbreekt. Hij verwijst naar ‘goed gedocumenteerde banden’ met onder meer de Hebrew University in Jeruzalem. Zulke instellingen verlenen volgens hem ‘ideologische en technologische steun’ aan het Israëlisch leger. Toch klinken er in de samenleving geluiden dat een academische boycot de situatie in de Gazastrook niet verandert. Dat is te cynisch gedacht, vindt Alex, verwijzend naar de internationale boycot van Zuid-Afrika in de jaren tachtig vanwege het toenmalige racistische regime. ‘Die heeft bijgedragen aan de afschaffing van de apartheid.’
Op de liveblog van Observant is verder te lezen dat onder dreiging van politie-optreden de demonstranten het tentenkamp inmiddels hebben verlaten. Of de hongerstakers hun actie hebben beëindigd is niet bekend.
Toen geschiedenisstudenten Jurjen Abbes en Ilse Engels ontdekten dat hun internationale vrienden nauwelijks iets wisten van de Nederlandse geschiedenis, besloten ze daar iets aan te doen. Nu geven ze eens per maand een avond les aan wie maar geïnteresseerd is, schrijft UKrant.
‘Ik heb meegemaakt dat internationals niet eens weten waarom oranje de nationale kleur is, of dat Holland en Nederland niet hetzelfde zijn’, zegt Jurjen. Ze hadden het idee dat internationals vaak wel geïnteresseerd zijn in de Nederlandse cultuur en geschiedenis, maar dat ze niet actief op zoek gaan naar informatie. En dus besloten ze die info zelf aan te leveren.
Nu delen ze elke maand hun kennis over de Nederlandse geschiedenis en cultuur. Met zo’n tien mensen verzamelen ze waar ze maar een plekje kunnen vinden, vaak bij iemand thuis. ‘De infomele setting helpt’, zegt Jurjen. ‘De drempel om mee te praten is laag. Mensen zien het niet alleen als een college maar ook gewoon als een gezellige avond.’ En Ilse zegt: ‘Je raakt sneller met elkaar aan de praat als het ongedwongen is.’
Bestaat liefde op het eerste gezicht? Psycholoog Iliana Samara onderzocht wat klamme handjes en verlegen glimlachen tijdens het daten betekent voor toekomstige romantiek. ‘Wanneer de hartslagen hetzelfde ritme hadden, of beide handen klam werden, was de kans groter op een tweede date.’
‘Door de 544 speeddates kon ik een weekend lang niet slapen’, vertelt psycholoog Iliana Samara. Voor haar promotie-onderzoek naar het verband tussen aantrekkelijkheid en het vormen van romantische connecties liet zij 67 mannen en vrouwen speeddaten. Met een team academici observeerde zij de koppels en analyseerde hun lichaamstaal.
De uitdrukking two hearts beat as one bleek te kloppen, want aan het tempo van de hartslag is wederzijdse interesse te herkennen. ‘Wanneer de hartslagen hetzelfde ritme hadden, of beide handen klam werden, was de kans groter op een tweede date. Het is een heel eerlijk signaal, wij hebben daar geen controle over. Ons hart verraadt ons.’
