‘Ik reik mensen graag de hand’

‘Ik kwam in 2016 naar Nederland voor een masteropleiding psychologie. En was op zoek naar een rustige en kalme plek die aansloot bij mijn levensstijl, zodat ik me goed kon concentreren op mijn studie. Ik koos puur en alleen voor de UT vanwege de opleiding zelf. Want Nederland kende ik niet en had geen idee hoe het in Enschede zou zijn, maar van begin af aan was ik van plan om hier op lange termijn te blijven.

De keuze om psychologie te gaan studeren was voor mij vanzelfsprekend. Daar heb ik nooit aan getwijfeld, het was de enige optie. Ik had altijd al veel belangstelling voor de mens, voor wat ons drijft, hoe we denken. Ik was er gepassioneerd over geraakt, maar wilde geen therapeut worden. Vooral sociale psychologie trok mij aan; wat ons als gemeenschap beïnvloedt. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom ik bestuurslid was van P-NUT (PhD Network of the University of Twente) en nu lid ben van de universiteitsraad. Ik reik mensen graag de hand.

'Als individu kun je een groot verschil maken' 

Ik was altijd al erg proactief en mondig en geniet erg veel van activisme. Misschien wel té veel. Als individu kun je een groot verschil maken – voor jezelf, maar ook voor anderen. Dat is mijn passie en inmiddels een principe geworden. Ik wil dat mijn werk meer is dan alleen de baan die ik op dat moment heb. Door betrokken te zijn en me actief in te zetten om dingen te veranderen, hoop ik ook anderen te motiveren om betrokken te raken. Nu ik ouder word en meer ervaring heb, krijg ik het gevoel dat ik zoveel mogelijk moet proberen om anderen te helpen. Binnenkort krijgt mijn generatie het immers voor het zeggen.’

‘Mijn promotieonderzoek draait om zelfregulatie, ook wel ‘zelfmanagement’ of ‘zelfzorg’ genoemd als het gaat om gezondheidsregulatie. Dit verwijst over het algemeen naar wat iemand bewust kan doen om zijn of haar leven te plannen op basis van zijn of haar doelen, welke cognitieve functies of specifieke gedragingen daarbij horen, enzovoort. Ik richt me op hoe personen met chronische aandoeningen beter voor zichzelf kunnen zorgen. Daarbij gaat het bijvoorbeeld om patiënten met hartfalen of mensen die herstellende zijn van een beroerte. En omdat wij de UT zijn, doe ik onderzoek naar toepassingsmogelijkheden van digitale technologie. Ik kijk hoe we technologie kunnen ontwerpen en gebruiken om mensen te motiveren en veranderingen in hun levensstijl mogelijk te maken.

Mijn promotieonderzoek werd mogelijk gemaakt dankzij een beurs van de Mexicaanse Nationale Raad voor Wetenschap en Technologie, maar die beurs verviel in 2021. Ik had een verlenging nodig om mijn onderzoek voort te zetten, dus zocht ik een baan. Gelukkig kon ik voor mijn huidige functie als informatiespecialist solliciteren, wat nu mijn fulltimebaan aan de UT is. Nog steeds schrijf ik aan mijn proefschrift, maar de laatste tijd was er weinig tijd en aandacht. Ik moet me meer gaan inzetten. Het is een gedragsprobleem geworden – en ik ben een expert op dat gebied, dus ik weet hoe dat gaat. Het patroon moet worden doorbroken. Iedereen was erg behulpzaam en had veel begrip voor mijn situatie. Nu is het aan mij.’

‘Toch ben ik erg blij dat ik aan het promotietraject ben begonnen. Het overtrof mijn verwachtingen. Misschien een beetje cliché, maar het mooiste vind ik de UT-gemeenschap. Dat ik zoveel verschillende mensen zou ontmoeten, had ik me nooit kunnen voorstellen. Uiteraard zitten er ook wat negatieve kanten aan. Een beurs heeft zo zijn nadelen. Naast mijn onderzoek moest ik me met veel andere dingen bezighouden. Halverwege mijn promotietraject moest ik zelfs aan de Nederlandse overheid bewijzen dat ik voldoende financiële middelen had om te blijven, want de beurs was niet voldoende. Ook waren er huisvestingsproblemen. Het voelde alsof ik in een vacuüm zat, alsof ik niet genoeg rechten had. Op een gegeven moment dacht ik erover om te vertrekken. Als een heleboel kleine dingen zich opstapelen, wordt het je uiteindelijk gewoon te veel. Maar dat ligt nu allemaal achter me.

'Uiteraard zitten er ook wat negatieve kanten aan'

Ik zie mezelf wel aan de UT blijven. Ik ben heel blij met mijn baan en er zijn veel punten waarop ik een bijdrage kan leveren, zoals open access. Ik heb een passie voor de wetenschap en hoe ze kan worden verbeterd, en daar wil ik invloed op kunnen uitoefenen.’