Vrijdagochtend, iets voor twaalf, komen de gemiddeld 67-jarigen het restaurant Faculty Club binnen. Of het de reis is naar de campus, of de leeftijd, maar de meeste heren spoeden zich eerst naar het toilet. Harry van Leeuwen, voorheen werkzaam als universitair docent in Eindhoven, heeft ‘zijn’ lichting bij elkaar geroepen. ‘We zijn niet een heel hechte club. Na de studie zijn we allemaal een andere kant op gegaan. Het is leuk om elkaar hier weer te zien.’
Campusgeld
Herinneringen ophalen, dat zullen ze vandaag doen. De groep begint met een lunch en in de middag maken ze een rondgang over de campus, om met een diner in de Faculty Club af te sluiten. Van Leeuwen: ‘Weet je dat dit vroeger een mensa was? Deze groep woonde samen op de Campuslaan 45. Het was in die tijd verplicht om op de campus te wonen en je betaalde campusgeld. Daar zaten ook tweehonderd campusbonnen bij in. Zodoende kwamen we hier vaak om te eten.’
Hans Disselhorst (na zijn afstuderen werkzaam bij Shell en woonachtig in Castricum) vult aan: ‘Het eten was niet al te best. Harry had een keer zijn familie mee. Zijn jongere broertje riep door de zaal: “Moeten jullie dít iedere dag eten?!” Tot groot vermaak van alle eters natuurlijk.’ Van Leeuwen vult aan: ‘Aan het eind van het jaar mochten we maximaal vijftig bonnen overhouden. Dat deden we steevast, om zo onze 1 gulden en 90 cent per bon terug te krijgen.’
Enige campus
Het tweetal is in de tussenliggende jaren regelmatig op de UT geweest. ‘Vroeger was dit écht de enige campus van Nederland’, zegt Van Leeuwen. ‘Nu is het flink volgebouwd. Dat vind ik wel jammer. Het groene van vroeger vond ik heel mooi. Toch adviseerde ik mijn zoon om op de UT te studeren. Het is een goede universiteit en een fijne plek. Hij luisterde niet naar zijn vader en koos voor Eindhoven.’
Praktisch de hele groep is goed terechtgekomen, in verschillende ingenieursfuncties door heel het land. ‘We hadden maar één echte afvaller, die na een negatief advies iets anders is gaan doen’, aldus Van Leeuwen. ‘De paar anderen die niet op de UT verder mochten, werden alsnog ingenieur op een andere universiteit.’
Was het een braaf clubje hardwerkende studenten? ‘Van Leeuwen: ‘Wij waren niet van het feesten en bij ons zag je geen opgestapelde bierkratten. We hadden veel contacturen en ik denk dat we de studie serieus namen. Op zaterdag legden we weleens een biljartje in de mensa, maar dat was wel ná een practicum.’
