‘Het is oké om na twee jaar van baan te wisselen’

Hoewel haar loopbaan nog maar net begonnen is, heeft Linda Grafen al de nodige ervaring op zak. Tijdens haar studie werktuigbouwkunde had ze een baan van twintig uur in de week. ‘Mijn medestudenten verklaarden me voor gek, maar ik heb nu geen studieschuld’, zegt ze om er snel aan toe te voegen: ‘En ik kan wel een huis kopen.’ Geen bijbaan in de supermarkt dus voor haar, maar eentje als technisch tekenaar. ‘Toch lag het klassieke engineerwerk mij niet zo’, vertelt ze. ‘Ik vond het simpelweg niet leuk genoeg en koos na mijn afstuderen voor een baan met meer onderzoek.’  

‘Het botste’

Ze ging aan de slag als research engineer bij een onderzoekscentrum gericht op thermoplastische composieten voor de luchtvaart en automobielindustrie. ‘Ik hield mij bezig met het ontwikkelen van nieuwe reparatiemethoden. Hoewel het repareren van materialen een hoog duurzaamheidsgehalte heeft, botste het alsnog met mijn eigen maatschappelijke instelling. Het blijft de luchtvaartindustrie. Ik had daar moeite mee. Daarnaast ervaarde ik het doen van onderzoek als eenzaam, aangezien je niet in teamverband aan het werk bent.’

Geen match

Omdat ze naar eigen zeggen wel van verandering en nieuwe uitdagingen houdt, besloot ze verder te kijken naar een plek waarbij verandering mogelijk is. Via een vriend kwam ze in gesprek met TMC, een (high)tech consultancyorganisatie waar medewerkers in projectverband bij een van de vele klanten aan de slag mogen. Grafen begon via TMC bij een bedrijf in Deventer als Lead Developer Engineer op de afdeling warmtepompsystemen. ‘Dat bleek organisatorisch geen match voor mij. Het was een relatief groot bedrijf. Niet dat het daardoor onpersoonlijk was, maar in mijn huidige werk weet ik van iedereen wat-ie doet of waar-ie mee bezig is.’

Meer ‘mens’ nodig

‘Als TMC-medewerker heb je recht op een budget voor persoonlijke ontwikkeling en een coach. Die nam ik in de arm. Al sparrend ontdekte ik dat er meer ‘mens’ in mijn werk aanwezig mag zijn. Technische engineering vind ik heel interessant, maar de mensenkant ook.’  Daarom ging ze drie dagen in de week de les Professional Skills verzorgen op de UT en bleef ze twee dagen werken aan verbetering- en vernieuwingsprojecten binnen TMC. ‘Maar twee banen met veel verantwoordelijkheden en vijftig uur in de week werken: dat werd ‘m niet.’

Pinguïn

Met haar huidige baan als projectcoördinator zit ze beter op haar plek en houdt ze veel verschillende ballen in de lucht. ‘Bij een kleiner bedrijf kun je buiten de lijntjes werken. Zo pak ik nu de marketing op, omdat het me leuk lijkt en het kan.’ Daarnaast ondersteunt ze medewerkers die een eigen bedrijf willen starten, zet ze traineeshipprogramma’s op en is ze niet meer hardcore engineer bezig. ‘En ik mis het eigenlijk helemaal niet. Ik voelde me soms net zo’n pinguïn. Die zwemt supergoed, maar komt op land nauwelijks vooruit. Ik heb eindelijk het land verlaten en de sprong in zee gemaakt.’

‘Reistijd, collega’s, je morele ambitie; het telt allemaal mee’

Maar over die zoektocht, daar vertelt niemand je over, stelt Grafen. ‘Tijdens de studie gaat het vooral om de technische inhoud. Dat moet ook, maar er zit zoveel meer omheen als je de arbeidsmarkt opgaat. Collega’s waar je veertig uur per week mee doorbrengt. Reistijd telt mee. Je morele ambitie. En dan denk je op papier de perfecte baan gevonden te hebben, valt het in de praktijk tegen.’ Om haar heen ziet ze dat mensen dat dan accepteren. ‘Ze concluderen: het werkende leven is niet leuk. Punt. Zo jammer. Ga vooral door, zoek verder. Het is oké om na twee jaar van baan te wisselen. Je gaat al heel snel het burgerleven in met zijn vaste dingetjes. Zelfs bij het huren van een huis wordt tegenwoordig om een contract gevraagd. En uiteindelijk wil je dat huis wel. Zorg daarom dat het klopt. Dat vind ik zo fijn aan TMC, je krijgt de mogelijkheid om verschillende dingen te proberen onder een vast contract mét loopbaanbegeleiding.’