Leone Rode is misschien wel het enige dispuut van het land dat haar oorsprong vond in Cuba. Hoewel studentes Arijana Piljić, Sanne Jonker en Ivette Batterink tijdens de oprichting in november 2004 nog niet betrokken waren, weten ze wel te vertellen over de Cubaanse link. Piljić: ‘Onze oprichtster las een boek over de geschiedenis van het land. In de Cubaanse revolutie was een belangrijke rol weggelegd voor het Marianas Grajales vrouwenpeloton van guerrillastrijders. Wij zijn vernoemd naar de mooiste en sterkste vrouw uit dat peloton. Een voorbeeld voor ons.’
Zwarte rum
De Cubaanse tint van het dispuut komt op donderdagavond regelmatig terug, als de negentien actieve leden een proost uitbrengen voor een shotje zwarte rum. Uiteraard in het Spaans. Espada y Amistad, klinkt het dan. Vrij vertaald: Zwaard & Vriendschap. ‘Dat zie je terug in ons logo. De cirkel staat voor onze eenheid, het boek slaat op het academische, het zwaard staat voor onze kracht en de wijn voor de gezelligheid’, duidt Jonker.
Volgens haar is Leone Rode in de stad op woensdag of donderdag niet moeilijk te missen. ‘We maken veel geluid en zijn behoorlijk aanwezig. Als we op woensdag samen eten hoor je constant gekakel. Wat ons dispuut kenmerkt zijn de grote hoeveelheden kleding.’ Batterink, voormalig praeses van de club, vult haar aan. ‘Elke lichting brengt nieuwe kledingstukken in. Truien, blouses, hemden: noem maar op. Oud-leden geven kleding weer door aan jonge leden, dus inmiddels beschikken we over een enorme verzameling. Op de woensdagen dat we samen eten trekken we allemaal zo’n kledingstuk aan.’
Verhalenronde
Op donderdag komen de actieve leden – in totaal telt het dispuut 79 leden – samen in sociëteit Antigoon. Dan niet in de Leone Rode-kledingstukken, maar in een donkerblauw dispuutsjasje, voorzien van geborduurd logo op de rug. ‘En dan dragen we op de linkerkant van het jasje allemaal speldjes. Elke donderdag delen we doorgeefspeldjes aan elkaar uit. We houden dan een verhalenronde en degene met het beste verhaal krijgt de speld’, vertelt Jonker. ‘Dat kan een goed of gevoelig verhaal zijn, maar ook iets geks of gênants. Vaak dat laatste.’
Naast de Spaanse proost, de voorraad kledingstukken en de deelspeldjes staat de banaan centraal bij Leone Rode. De groepsapp is ernaar vernoemd en op donderdag zingt het gezelschap regelmatig over het dispuutsfruit. De leden hopen dat nog jarenlang te doen, maar eerst wacht in 2024 het lustrumjaar, als Leone Rode twintig jaar bestaat. Een jaar dat wordt afgesloten met een mooie reis. Jonker: ‘Wie weet naar Cuba, dat is nog nooit eerder gebeurd.’
