Het is dat de huizen op het verste punt van de campus in typische UT-vorm zijn gebouwd, maar dat is zowat het enige dat woningen 397 tot en met 401 aan de Witbreuksweg aan de universiteit doen denken. Zo ver ligt deze uithoek verwijderd van het middelpunt van de campus. Wilde je het huis de afgelopen maanden per auto bereiken, dan moest dat zelfs via een lange zandweg door het bos, aangezien de Bosweg afgesloten was. ‘We doen ook boodschappen in Hengelo, dat ligt voor ons dichterbij dan Enschede’, aldus bewoonster Laura Rouwenhorst. ‘Maar we zitten hier geweldig hoor.’
'Het huis is vernoemd naar onze vorige huiskat, Moby Dik. Zonder c, want de kat was vrij fors'
Ben Ligthart geeft aan dat wonen in huize De Witte Walvis zorgt voor een Centerparcs-gevoel. Een terechte vergelijking, want de bewoners zitten precies aan de rand van het bos, er heerst rust aan de Witbreuksweg en af en toe hobbelt er een eekhoorn door het gras. En een groot voordeel ten opzichte van een gemiddeld Centerparcs: hier geen krijsende kinderen of luidruchtige ouders.
Moby Dik
In De Witte Walvis leven acht bewoners, zowel man als vrouw. Dat is exclusief kat Vinnie. Waar de naam van het huis vandaan komt? ‘Het huis is vernoemd naar onze vorige huiskat, Moby Dik. Zonder c, want de kat was vrij fors. We weten niet precies hoe oud Moby Dik is geworden, maar zeker ouder dan achttien. Het huis bestaat al tientallen jaren en is niet veel jonger dan de UT, maar het draagt de huidige naam pas sinds het begin van deze eeuw. Daarvoor heette het vrij saai 401 links’, vertelt Rouwenhorst.
(Tekst gaat verder onder de foto.)
In het huis hangen nog een paar schepsels die stammen uit de beginperiode van het huis. ‘We ringen bijvoorbeeld een bel als het avondeten klaar is. Die bel is er al sinds 1970. Hetzelfde geldt voor een muurschildering. Tijdens een reünie kwamen we erachter dat die door de partner van een van de oorspronkelijke bewoners is gemaakt’, aldus Roan Spits, één van de twee dragers van een huistattoo.
Campusleven
Menig student kan voor zijn gevoel niet dicht genoeg bij de binnenstad wonen, zodat zijn of haar kroeg op kruipafstand ligt. Het lijkt alsof de bewoners van De Witte Walvis voor het tegenovergestelde zijn gegaan, met een stek in de middle of nowhere. Waarom eigenlijk? ‘Als je actief bent bij Taste of Audentis is hier wonen niet handig. We komen wel in de stad, maar niet zo frequent. We zijn allemaal actief, maar vooral bij studie- en sportverenigingen. Ons leven speelt zich vooral op de campus af en dan is hier wonen perfect’, vindt Spits. ‘We zitten afgelegen, maar toch op de campus en we wonen prachtig in het bos. Allemaal superchill.’
'We hebben allemaal een eigen badkamer en douche, hoe luxe is dat?'
Rouwenhorst noemt nog een voordeel: de kamers. ‘We hebben allemaal een eigen badkamer en douche, hoe luxe is dat? De grootte van de kamer is standaard, maar we hebben allemaal een groot raam en schuifdeur, dus het voelt alsof je een eigen buitenruimte hebt. En er is altijd wel iemand thuis, je bent hier nooit alleen.’
De jaaragenda van De Witte Walvis is een klassieker: Sinterklaas, een datediner, een huisweekend, een maandelijkse huisavond. Sander Dullaert: ‘En we houden één keer per jaar de Edwallerts. Dat zijn de Oscars van ons huis, waarop we elkaar op excellentie onderscheiden.’
Met omringende huizen, of bovenburen (solokamers) onderhoudt De Witte Walvis goed, maar geen intensief contact. ‘Dat is hier minder dan bijvoorbeeld in de Cals- of Campuslaan. We probeerden ooit eens een flatfeest te houden, maar dat liep stuk vanwege corona. We hopen dat nog eens nieuw leven in te blazen’, aldus Spits. Het laatste woord is aan Renate Overdijk: ‘Wat weinig mensen weten is dat het logo in de Vestingbar, met die koe, ontworpen is door één van onze eerste bewoners. Toch iets om trots op te zijn.’
