Wie wacht een zwaardere kluif? Een deelnemer die een paar kilometer de longen uit zijn lijf rent? Of de ploegleider die na een werkdag in een busje stapt, de renners van wisselpunt naar wisselpunt vervoert en alles tot in de puntjes verzorgt? ITC-medewerkers Wan Bakx en Simon Engelberts vallen sowieso in die laatste categorie. Maar klagen doen ze allerminst over hun rol als ploegleider. ‘Al is uiteindelijk de pijp wel leeg na zo’n dag. Als het team zich mengt in de feestvreugde van het Batafeest, liggen wij al in bed’, zegt Bakx.
Teambuilding
De twee ploegleiders zien hun rol vooral als een heel dankbare taak, die ze al jaren vervullen. Het ITC Run4Fun-team bestaat sinds 1984 en doet dit jaar voor de 26e keer mee. Bakx rent en coacht sinds 2000, Engelberts kwam daar negen jaar later bij. Hun voorbereiding op iedere Bata begint vroeg, al aan het begin van het collegejaar. ‘We doen een oproep aan onze studenten om vooral iets te doen naast hun studie’, vertelt Engelberts. ‘Vervolgens proberen we ze langzaamaan gemotiveerd te krijgen.’ Bakx vult aan: ‘Samen trainen is belangrijk. Dat is wel een eis die we stellen aan deelnemers van ITC Run4Fun, want we willen weten wie er loopt. En het is een stukje teambuilding, je moet weten wat je aan elkaar hebt als teamgenoten. Bloedfanatiek gaat het er niet aan toe in de training, hoor. Zoals onze teamnaam doet vermoeden is het resultaat ondergeschikt aan het plezier, ook als we oefenen.’
‘Unieke wedstrijd’
Hoe dichter op de Bata, hoe meer de teamleiders keuzes moeten maken. ‘We krijgen veel aanmeldingen binnen, dus het zal niet snel voorkomen dat iemand twee jaar achter elkaar mee kan doen’, zegt Engelberts. Deelnemers kunnen ook hun voorkeur aangeven: lopen ze bijvoorbeeld liever een lange nachtetappe of een relatief korte ochtendetappe? Voor Bakx en Engelberts is ook hier het devies dat de Bata-beleving leuk moet blijven. ‘We laten niet iemand tien kilometer rennen als we weten dat diegene het niet aankan’, vertelt Bakx. ‘Dit jaar hebben bijvoorbeeld veel dames zich opgegeven voor korte ochtendetappes. Die wensen kunnen we natuurlijk niet allemaal inwilligen. Hoe we dat oplossen? In onze uitleg proberen we onze deelnemers te motiveren om in het holst van de nacht te lopen. Die etappes maken de Batavierenrace een unieke hardloopwedstrijd.’
'Een teamlid uit Ethiopië wilde eens de laatste etappe op blote voeten lopen'
Daarnaast helpt het de heren dat ze zelf een schat aan atletiekervaring hebben. ‘Daardoor hebben we goed inzicht in wat mensen aankunnen tijdens de race’, zegt Bakx. ‘Ik doe al ruim 45 jaar aan atletiek en de laatste jaren op internationaal niveau (Bakx werd onlangs tweede op het WK Atletiek voor Masteratleten op de 60 meter horden in de categorie mannen van 55-59 jaar oud, red.). En Simon kan ze vertellen hoe het is om vijftig kilometer te trailrunnen. Misschien dat zulke verhalen helpen om anderen ook in beweging te krijgen.’
Feiten & Cijfers
- 422 individuele deelnemers uit 72 verschillende landen
- Meeste deelnames: Roelof Schoppers (12 keer)
- Beste prestatie: tweemaal 47e (in 2002 met gemiddeld 12,84 per uur, in 2006 met gemiddeld 12,85 per uur)
- Hoogste gemiddelde snelheid: 13,56 kilometer per uur (in 1990)
- Meest befaamde quote: ‘Bouten in the forest’. Ter context: dit was voordat de dixies waren geïntroduceerd.
- Meest befaamde finish: vorig jaar, toen Run4Fun met twee teams meedeed ter ere van de 25e deelname. De teams finishten met drie seconden verschil.
Lakschoenen en blote voeten
Als de race eenmaal aangebroken is, krijgen de teamleiders specifieke ITC-uitdagingen voor hun kiezen. ‘Niet iedereen kan fietsen’, zegt Engelberts. ‘En voor de studenten die wel fietsen, kan het voorkomen dat het zadel te hoog is. Dat zijn zaken waar we rekening mee moeten houden in de planning van etappes.’ Ook de communicatie is een heikel punt voor het meest internationale team dat deelneemt aan de Bata. ‘De basisinformatie vanuit de organisatie is voorafgaand aan de race steeds beter in het Engels beschikbaar’, zegt Bakx. ‘Bij wisselpunten is het echter totale chaos. Daarom verzoeken we de omroepers om ons deelnemersnummer in het Engels door te geven als onze loper binnenkomt, zodat de volgende weet dat hij aan de beurt is.’
Soms komen de ploegleiders naar eigen zeggen ‘pareltjes’ tegen. ‘We hadden eens een Pakistaanse student die op lakschoenen aan de start verscheen. Toen was het al te laat om een vervangend paar hardloopschoenen te regelen’, vertelt Bakx. ‘En een teamlid uit Ethiopië wilde eens de laatste etappe op blote voeten lopen, in de geest van Abebe Bikila. Dat vonden wij niet verstandig, maar hij deed het toch.’
Totale chaos
Als teamleiders halen ze energie uit de beleving die de Batavierenrace biedt voor het team. ‘De Batavierenrace is één grote georganiseerde bende’, vertelt Bakx. ‘Desondanks weet ik dat de Nederlandse Atletiekunie eens kwam kijken en concludeerde dat het een van de best georganiseerde evenementen is. Knap hoe studenten dat voor elkaar krijgen.’ Engelberts vult aan: ‘Voor ons is het ontzettend leuk om studenten dit evenement ten volle te laten ervaren. De totale chaos heeft zijn charme. Daaraan kunnen wij als ploegleider ons steentje bijdragen, door studenten te helpen herinneringen en vriendschappen voor het leven te creëren.’
