Onderwijs staat volgens Louis van der Ham gelijk aan betrokkenheid. Want aan het eind van de dag – of opleiding – gaat het uiteindelijk om de ontwikkeling van de student. Als docent kruip je in de meer nederige rol van coach, vindt hij. Zonder poespas of fancy gadgets. Het begint voor Van der Ham met een enthousiast verhaal en goede uitleg. Dus vriendelijk, toegankelijk en behulpzaam in dienst staan van zijn studenten.
Des te mooier zijn de verrassingen. Bijvoorbeeld wanneer hij een vurige discussie kan houden met zijn studenten over procestechnologie. Of dat ze zelf op de proppen komen bij het vak process plant design met volledig nieuwe ideeën en inzichten. Of wanneer studenten binnen no-time doorgroeien van bleue eerstejaars tot bijna-professionals voor wie grote bedrijven als Shell, ExxonMobil en Friesland-Campina in de rij staan. Ook de kleinere lokale bedrijven staan te springen om de Twentse chemici in te lijven. Een beetje trots is hij daar wel op.
Van der Ham kent het klappen van de zweep binnen scheikundige technologie. Sinds de jaren ’80 staat hij al voor menig collegezaal. Zijn mentor toentertijd was de vorig jaar overleden Maarten Vrijland, de eerste winnaar van de Centrale Onderwijsprijs. Toen was het credo ook al dat goed onderwijs valt of staat met de gedrevenheid van mensen om vakkennis over te dragen. Daar zweert Van der Ham vandaag de dag nog steeds bij.
Sowieso is de ervaren docent onlosmakelijk verbonden aan de opleiding. Hij studeerde er, zat in het bestuur van studievereniging Alembic, deed er zijn promotieonderzoek en werd er ook docent. De aantrekkingskracht? Kleinschaligheid. Het is een hechte gemeenschap, een thuishonk. En ja, zelfs het woord ‘familie’ durft hij in de mond te nemen. Zo was het toen Van der Ham zijn eerste stappen op de campus zette. En zo is het nu nog steeds.
