Opgericht: 27 augustus 2003, als damesdispuut van D.R.V. Euros
Leden: 55, 15 actief, 5 pufjes (feuten)
Borrel: Om de woensdag in Café Friends Backstage en eens per maand op donderdag in de Sevende Camer.
Waar komt de naam Ventolera vandaan?
Carlijn: ‘Ventolera betekent wervelwind. Daarom heten onze aspiranten ook pufjes. Die zijn slechts een zuchtje wind en moeten nog een wervelwind worden. Ze zijn te herkennen aan hun haarband en hun zelfgemaakt broche.’
Merel: ‘De eerste lichting was een dameswedstrijdboot. Die vonden elkaar zo leuk dat ze een dispuut hebben opgericht. Na de oprichting zijn ze afgestapt van wedstrijdroeiers en nu hebben we een mix van beiden.’
Wat typeert jullie als dispuut?
Eva: ‘We hebben bruine jasjes, maar de dispuutskleur is eigenlijk paars. Zo kunnen we de jasjes ook bij gelegenheden als bruiloften dragen bijvoorbeeld. Maar we hebben eigenlijk van alle kleuren wel wat. We zijn net de regenboog.’
Nienke: ‘Omdat we een roeidispuut zijn, hebben we ook een verdeling in sporters en niet-sporters. De helft mag wel alcohol en de andere helft kan niet drinken vanwege trainingen. De borrel begint dus vaak al bij het eten en we zien elkaar overdag ook meer nu de wedstrijdroeiers in training zijn.’
Eva: ‘Rivella-dronken is dus echt een ding. Als wedstrijdroeiers drinken we vooral Rivella, als minst slechte frisdrank, en daar word je vooral heel grappig van.’
Inge: ‘Dat houdt ons niet tegen om altijd flessen wijn op tafel te hebben staan. We staan bij anderen bekend als een theedispuut, maar we drinken vooral ook veel wijn. Meer wijn dan thee eigenlijk. Als het dan wat later op de avond is, bereiden de barmannen zich al voor op de liedjes die we aanvragen. Die kunnen ze inmiddels wel raden.’
Carlijn: ‘We hebben een keer van een ander dispuut een winkelwagen vol thee gekregen vanwege die theeleutreputatie.’
Welke tradities hebben jullie?
Eva: ‘In december geven wij voor alle vrouwen van Euros het vrouwen-zijn-vetter-diner. Heel veel thee, heel veel wijn en heel veel chocola. Het is een mooi momentje voor de vrouwen om elkaar beter te leren kennen.’
Carlijn: ‘Eerst had het diner nog geen naam, maar een Euroïd gaf het deze naam om aan te geven dat we dan lekker dik worden. Maar we zijn ook gaver (vetter)! Toen hebben we de naam gehouden. Daarnaast hebben we elk jaar een nieuwjaarsdiner, waar ook de oud-leden bij zijn (die sowieso nog eens per maand borrelen met elkaar). Die krijgen bij hun afstuderen allemaal dezelfde gegraveerde dispuutsarmband. Verder hebben we weinig mores en dat is voor een dispuut ook wel apart denk ik.’
Merel: ‘Met Ventolera houden we de roze en de groene lijst bij. Op de roze lijst komen alle stelletjes binnen Euros. Die sturen we altijd rond op Valentijnsdag en hij wordt met gemengde gevoelens gelezen. We zetten er ook potentiële stelletjes op met hun initialen. De groene lijst is een stuk leger, want die is voor relaties met iemand van een andere roeivereniging.’
Inge: ‘Een internationale traditie is ons Ventolera-gelukspoppetje. Als je ergens in het buitenland zit, krijg je het poppetje aan een kaartje, waarop alle bezochte plekken staan. Die heeft nu alle continenten al gezien.’
Hebben jullie nog mooie anekdotes?
Eva: ‘We hadden een paar jaar geleden onze jaarlijkse borrel met Isis. Daarbij geven we altijd cadeautjes. We hadden een theepot voor ze gemaakt omdat ze ons theeleuten vinden. Wel met een flesje whisky erbij natuurlijk. De theepot ging mee naar de stad, maar mocht niet mee ’t Gat in. Uit frustratie mikte iemand van Isis dat ding vol de trap af. Hij werd daarna door drie man getackeld en kon naar het politiebureau om een aardige boete af te tikken.’
