Tijdens de finale gaven de drie finalisten een minicollege van zo’n twintig minuten. Hans’ college heette ‘Why wait?’. Hij begon zijn verhaal over wachtlijsten; hoe zijn oma twintig jaar geleden was overleden aan de gevolgen daarvan, terwijl ze 'slechts' haar heup had versleten.
Hollen en stilstaan
Volgens Hans wachten we als consumenten en patiënten veel te lang. Voor het kopen van meubilair werd hij geconfronteerd met een wachttijd van 10 maanden en voor een CT-scan geldt volgens Hans een wachttijd van drie à vier weken.
Om zulke problemen op te lossen valt of staat alles met planning, volgens Hans. ‘Zonder planning worden processen snel chaotisch, planning is variabiliteitsmanagement. Door verandering te minimaliseren krijg je minder hollen en stilstaan op de werkvloer. Daardoor kan de capaciteit omlaag.’
‘I don’t know’
Van Vuuren stelde in zijn college de vraag ‘Wat is een professional?’ centraal. Volgens hem draait niet alles om ervaring en expertise. ‘Je hebt ook iemand nodig die ‘I don’t know’ durft te zeggen. Dan pas ontstaat dynamiek voor creativiteit.’
Søraker richtte zich op het verband tussen creativiteit en blijdschap. Want, zo zei Søraker, ‘De meest constant blije mensen identificeren waar ze goed in zijn en gebruiken die kracht voor iets dat ze betekenisvol vinden, iets groter dan henzelf.’
Lang overleg
Na stemmen van het publiek en lang overleg van de jury, werd Hans verkozen tot ‘docent van het jaar 2015’. Hij ontvangt 2500 euro en wordt gehuldigd tijdens de opening van het academisch jaar op maandag 31 augustus.
