Zingend en juichend legden de studenten van Solar Team Twente donderdagochtend de laatste kilometers van de World Solar Challenge af. De tijdfinish ligt net buiten Adelaide en vandaar werd het team in een ‘net te klein busje’ naar de eindstreep in het stadscentrum gereden, achter zonnewagen Red One aan, vertelt teamlid Justine Wolters.
Gefeliciteerd met de tweede plaats, hoe is het met jullie?
‘We zijn erg blij dat we de race zo goed hebben afgerond en we zijn ontzettend trots op de prestatie die we hebben neergezet.’
Geen teleurgestelde gezichten gezien vanwege het missen van de zege?
‘Natuurlijk, als je over de finish komt denk je wel even “hè, net niet”. Maar we zijn gewoon tweede van de hele wereld. Als je dat bedenkt, ben je teleurstelling zo vergeten. We mogen echt supertrots zijn.’
Hoe hebben jullie deze laatste racedag beleefd?
‘Nog nooit is de race zo close geweest. In eerdere Solar Challenges wist je na twee of drie dagen wie er zou winnen. Nu was het tot de laatste minuut spannend.
We lagen een stukje achter Delft, maar we hebben nog een tandje bijgezet en we kwamen steeds iets dichterbij. Het laatste stuk richting Adelaide kom je in heel druk verkeer met ook veel stoplichten. En je moet het wel veilig houden, geen rare inhaalacties maken. Uiteindelijk komen we drieënhalve minuut tekort.’
Hoe was de finish?
‘Geweldig. In het busje hebben we ons teamlied gezongen en op Victoria Square riepen we allemaal onze teamkreet: Red One Go! We zijn heel blij. En het is zo bijzonder dat sommige ouders speciaal naar Australië zijn gereisd om ons binnen te halen.’
Met zo’n klein verschil, hoe vaak denk je: wat nou als we dit of dat hadden gedaan?
‘Ik denk dat we echt alles eruit hebben gehaald wat erin zat. Dat horen we ook van onze strateeg. We hebben laten zien dat we een ontzettend goede auto hebben gebouwd. Ten opzichte van 2013 waren we vier uur sneller.’
Moet je dan concluderen dat Delft net dat kleine beetje beter was?
‘Nee, ik denk eigenlijk dat we allebei een even goede auto hebben. Toen zij ons gisteren inhaalden, deden ze dat echt op het laatste moment. Wij moesten remmen om het veilig te houden. Daarmee hebben we wat energie verloren, ongeveer zo veel als nu het verschil tussen nummer één en twee.’
En nu, hoe zien de komende dagen eruit?
‘We zijn op weg naar het hostel om te douchen. Dat hebben we al een paar dagen niet gedaan. Even lekker bijkomen. Daarna gaan we met zijn allen gezellig eten, en feestvieren.
De komende dagen moeten we wat spullen opruimen en zullen we nog meer feestvieren. Daarna gaat iedereen vier weken op een welverdiende vakantie in Australië.’
