Vijf alumni vertellen donderdagmiddag in een persoonlijk verhaal hun ervaringen als 'jonge student' bij ITC. Maar voordat de presentaties beginnen genieten de ze in de kantine van een stevige lunch. Hun verschillende leeftijden, achtergronden en werkveldervaring zorgen voor veel gespreksstof over de ‘mooiste tijd van hun leven’, bij het ITC.
Sterk netwerk
De organisatie van de alumnidag lag in handen van Jorien Terlouw van het Alumni Office. Volgens Terlouw zorgt ITC goed voor zijn oud-studenten. ‘Het 21.000 leden-tellende alumninetwerk verspreidt zich over 170 landen, en is een sterk netwerk. Niet alleen in Enschede, maar overtal ter wereld komen de alumni van het ITC nog steeds bij elkaar om herinneringen op te halen over hun studententijd bij het ITC, vaak met een Grolschje erbij. Al 65 jaar lang.’
Best PhD student
Volgens Terlouw onderhouden de oud-studenten van ITC wederzijds warme banden met elkaar en met het centrum. ‘Het was dan ook geen probleem om vrijwilligers te vinden die hun verhaal wilden vertellen.’ Zoals alumnus Zornitza Yovcheva, vanuit Londen, via een Skypeverbinding.
Zornitza studeerde bij het ITC, waar ze zich toelegde op het bestuderen van bodemerosie. Later haalde ze vele awards, waaronder de ‘best PhD Student of the Year 2015’, aan het Institute of Travel and Tourism vlak buiten Londen. Nu werkt ze aan veel verschillende projecten, waaronder het ontwikkelen van 3D-kaarten, ook wel augmented reality genoemd. Dat is een techniek die elementen zoals tekstuele informatie toevoegt aan het straatbeeld, wanneer deze wordt bekeken vanuit bijvoorbeeld een telefoon.
Yovcheva: ‘Mijn diploma van het ITC zag ik als een deur naar de rest van mijn carrière. Ik ben dubbel gepromoveerd, en werk voor grote opdrachtgevers. Daar ben ik het ITC heel dankbaar voor. De mensen daar zijn geen collega’s, maar vrienden, en omdat ze mij altijd steunden heb ik zo ver kunnen komen.’
Hobby en werk
Ook Koen Sijmons verteld enthousiast over zijn tijd bij het ITC, waar hij na zijn studie als docent ging werken. Na zijn pensioen kreeg Sijmons veel vrijheid, maar hij wilde meer. ‘Mijn tuin is te klein om al mijn tijd in door te brengen, uiteindelijk ben ik voor weer voor mezelf begonnen als cartograaf. Tijdens mijn pensioen heb ik als heel mooie opdrachten gekregen van landelijke overheden zoals Georgië, Kenia, Ethiopië en Bhutan, om hun land in kaart te brengen. Ik wilde kaarten blijven maken, dat is mijn passie, mijn hobby en mijn werk.’
