‘Het lopende beleid moet tegen het licht worden gehouden,’ zei Dick Meijer (PvdUT), ‘en waar mogelijk worden aangepast om de negatieve effecten van werkdruk te verminderen.’ Tot nu toe heeft de aanpak volgens de raad nog niet gezorgd voor zichtbare resultaten of merkbare verandering. ‘Het uitdelen van tompoezen en 1000 euro aan module-coördinatoren lost onze structurele problemen niet op’, stelt Meijer.
Regie voeren
Taakbelastingsmodellen kunnen volgens de raad helpen bij het inventariseren van werkdruk. ‘Het college moet de regie voeren. Zij moet zorgen voor uniforme hulpmiddelen om de taakbelasting te monitoren. Het effect van het werk- en werkstressbeleid moet worden geëvalueerd op verschillende niveaus om waar mogelijk tot aanpassingen van het beleid te komen.’
Politieke agenda
CvB-vicevoorzitter Mirjam Bult zegt dat het college het onderwerp werkdruk net zo belangrijk vindt als de medezeggenschap en de bonden, maar ze wijst erop dat het beleid niet alleen op UT-niveau wordt bepaald. ‘We proberen werkdruk zo hoog mogelijk op de politieke agenda te krijgen, want op overheidsniveau moet werkdruk bij universiteiten ook worden aangepakt en gaat het om de ratio tussen staf en studentenaantallen.’
Bult legt uit dat het plan van aanpak een bottom-upbenadering heeft. ‘Daarom is er een taskforce die de oorzaken van werkdruk op verschillende niveaus analyseert.’ Anton Stoorvogel, van de Campus Coalitie, heeft meegedraaid in de taskforce en zegt dat er al stappen worden gezet. ‘Er gebeurt al veel op de UT, ook initiatieven die niet in het plan van aanpak terug te lezen zijn.’
Het college neemt de adviezen van de universiteitsraad mee en gaat het verwerken in een herziene versie van het plan van aanpak.
