Mirelle Keim studeert werktuigbouwkunde aan Saxion. Ze doet met haar team de Drienerlose klootschietvereniging (DK7R) mee aan de Batavierenrace. ‘We doen vooral mee voor de gezelligheid’, vertelt ze. ‘Ik zat zelf in de nachtploeg. Dat was iets bijzonders. Tijdens mijn etappe werd het langzaam licht.’
Persoonlijke uitdaging
Keim noemt zichzelf een ‘parttime rolstoeler’. ‘Ik kan geen lange afstanden lopen. Laat staan rennen. Daarom deed ik mee in mijn rolstoel. Ik heb er hard voor moeten trainen. Het was een persoonlijke uitdaging, want in een rolstoel is meedoen aan de Bata niet vanzelfsprekend. Ik wilde bewijzen dat ik net als alle anderen kon deelnemen aan de Batavierenrace. Ik ben ook gewoon een student.’
Op het programma stond de negende etappe van Azewijn naar Ulft. Een afstand van 5,1 kilometer. ‘Het was zwaar, maar ik had gelukkig een goede, verharde ondergrond. Ook was het een vlakke etappe. Ik had mazzel dat bijna de hele route asfalt was, met slechts een klein stukje voetpad. Dat was even doorbikkelen.’
Next level
De student werktuigbouwkunde ging niet mee met het teambusje van de nachtploeg. ‘Dat is met een rolstoel niet handig. Daarom had ik een slaapplek in de buurt. Onderweg kreeg ik veel aanmoediging. Mensen zeiden: het is next level stoer dat je dit doet.’
Inmiddels is haar ploeg weer in Enschede. ‘We gaan naar de finish. Ik wil vanavond ook nog naar het feest. Maar, het is even de vraag of ik dat qua energie nog aankan.’
