Op 31 juli 2018 trof het noodlot de 26-jarige promovenda. Kippers ging er even tussenuit, zo luidde het plan. Haar proefschrift was zo goed als af en alleen de laatste loodjes restten nog. Het werd een weekje naar het Griekse eiland Santorini, samen met haar beste vriendin. Daar nam haar vakantie een tragische wending, als gevolg van een dwaze inhaalactie van een motorrijder die dacht een lijnbus te kunnen inhalen. Kippers kwam op een quad uit tegenovergestelde richting, moest uitwijken en knalde tegen de bus. Ze was op slag dood, haar beste vriendin raakte zwaargewond.
'Zelfs de conclusie en discussie stonden al klaar in bulletpoints'
Op de UT werd met grote verslagenheid gereageerd op het overlijden van de jonge promovenda. Haar collega’s wilden iets voor haar doen. ‘Omdat haar proefschrift zo goed als af was, hebben we na Wilma’s overlijden de vraag neergelegd bij het college van promoties. Of we haar proefschrift toch af mochten maken’, vertelt Schildkamp. ‘Ze had praktisch alles al verwerkt: vier papers, waarvan er twee al gepubliceerd waren. Zelfs de conclusie en discussie stonden al klaar in bulletpoints.’ De UT gaf toestemming en Kippers’ begeleiders (Schildkamp, haar collega Cindy Poortman en ELAN-vakgroepvoorzitter Adrie Visscher) legden de afgelopen maanden de laatste hand aan het proefschrift. Ze kregen ondersteuning van Kippers’ paranimf Hanadie Leusink.
De datum van haar proefschriftverdediging stond al gepland: 28 november. Op die dag, vorige week woensdag, verdedigden Schildkamp, Poortman en Visscher het proefschrift van hun wijlen protegee. Uiteraard in het bijzijn van Kippers’ familie en vrienden. ‘We hebben zoveel mogelijk het stramien van een promotieceremonie geprobeerd te volgen.’
'Aanwezigen zeiden dat het voelde als een tweede afscheid'
Hoe de ceremonie was? ‘Heel mooi. En ook heel verdrietig’, vertelt Schildkamp, die aan het einde van de ceremonie de bul overhandigde aan Kippers’ ouders. ‘Aanwezigen zeiden dat het voelde als een tweede afscheid en dat het ze hielp bij het verwerken. Hoe verdrietig het ook is, het is ook fijn om dit gevoel van afsluiten met elkaar te delen.’
Schildkamp werkte zelf nauw samen met de wijlen promovenda binnen de ELAN-vakgroep voor docentontwikkeling. ‘Ze was een superleuke, gemotiveerde, enthousiaste en nieuwsgierige onderzoeker. En met haar pabo-achtergrond was ze bovenal ook juf. Ze kwam altijd aanzetten met haar etui en bij feedbackmomenten schreef ze alles uitgebreid op. Tekenend voor haar was dat ze op de volgende afspraak binnenkwam met een krul achter alle actiepunten.’
'Ze was écht een goede onderzoeker. Niet voor niets was ze al gestart als postdoc'
Van het college van promoties tot pedel en van fotograaf tot catering, Schildkamp looft de UT over het mogelijk maken van de ceremonie. ‘Echt, over alles was tot in de puntjes nagedacht. Ik ben ontzettend dankbaar voor alle ondersteuning.’
Het gemis blijft, maar ook de mooie herinneringen aan Wilma Kippers. ‘Ze was écht een goede onderzoeker. Niet voor niets was ze al gestart als postdoc. En de leden van de promotiecommissie waren lovend over haar proefschrift. Ze spraken mooie woorden over haar werk’, zegt Schildkamp. ‘Misschien waren de mooiste woorden wel van een van de commissieleden, nu Wilma haar naam achter verschillende artikelen heeft staan: ‘ze leeft voort in haar werk.’
