Heb je als oud-deelnemer een verklaring voor de populariteit van het programma?
‘Het is volgens mij vooral heerlijk relaxte tv. Zonder BN’ers, maar gewone mensen die creatief bezig zijn met iets dat mensen thuis zelf ook kunnen doen – of in hun jeugd veel hebben gedaan. In dat opzicht lijkt het veel op Heel Holland Bakt; iedereen weet wat het is om een taart te bakken, of zo’n project nou wel of niet slaagt. Die herkenbaarheid heeft z’n charme.’
Waarom besloot je mee te doen?
‘Ik kon van een hobby mijn werk maken. Na technische bedrijfskunde en twee lerarenopleidingen op de UT, werd ik docent economie. Later combineerde ik mijn passie voor onderwijs met het bouwen van knikkerbanen met Duplo en Hubolino, waarin ik workshops aanbied op scholen en voor bedrijven. Toen de oproep kwam voor dit programma, tagden veel mensen mij meteen: dit was iets voor mij. Ik vormde uiteindelijk een duo met Natasja, die ik al via Instagram kende. Maar we ontmoetten elkaar pas voor het eerst in het echt bij de audities.’
Was je als student ook al aan het bouwen?
‘Nee, pas sinds ik kinderen heb ging ik bouwen. Tijdens mijn studie was ik vooral een actief roeier bij Euros. Ik heb onlangs speciaal voor Euros nog een eenhoorn gebouwd. Uiteindelijk leidde mijn achtergrond als TBK’er er mede toe dat ik deelnam aan dit programma. Op de UT leerde ik ondernemend te zijn, zo kwam ik via het starten van mijn eigen bedrijfje uiteindelijk bij LEGO MASTERS uit.’
Jullie hielden het vier afleveringen vol. Hoe kijk je daarop terug?
‘Het was vooral heel leuk! We hadden heel veel lol met alle deelnemers. Er was zoveel collegialiteit, dat zie je eigenlijk niet tot weinig terug op tv. Iedereen hielp elkaar, soms tot frustratie van presentator Ruben Nicolai, trouwens. Wij kregen van het ene duo hulp met onze zeppelin, terwijl we anderen weer hielpen met het bouwen van een aapje. Ik heb nog nooit zo lang met zoveel creatieve mensen bij elkaar samengewerkt. Ik dacht dat ik zelf redelijk diehard was, omdat ik iedere dag wel bouw, maar wat andere duo’s laten zien, dat is écht next level.
Het was ook een slijtageslag. Los van hoe bloedheet het was in de studio, maak je lange dagen met weinig slaap en veel tijdsdruk tijdens opdrachten. Ontzettend stressen dus. Elke aflevering werd verspreid over een aantal dagen opgenomen, sommige bouwopdrachten duurden namelijk tien tot achttien uur. Na die dagen ben je helemaal kapot. Volgens mij had iedere deelnemer wel een meltdown. Natasja en ik werden beiden ziek. Ik droomde zelfs twee weken na de uitschakeling nog over LEGO.’
Wat leerde je hiervan?
‘Dat zit ‘m vooral in samenwerken en stress. Je moet er bewust van zijn dat stress wat met je doet en wat voor effect dat heeft, ook voor de samenwerking. Iets wat de programmamakers eruit pikten, was dat Natasja en ik het codewoord ‘banaan’ uitspraken als één van ons even een rustmoment nodig had. Zoiets geeft meteen duidelijkheid. Voor het werken in groepen denk ik dat samen aan een tafel met steentjes bouwen leerzamer is dan een survivaluitje. Je ziet dingen en mensen bij elkaar komen, je wordt bewust van ieders dynamiek en je levelt met elkaar. Daar kunnen heel gave dingen uit ontstaan.’
Links: TBK-alumna Evelien Hoekman, met collega-deelnemer Natasja de Vos.
