De Twente Graduate School reikt jaarlijks de TGS Award uit, aan beloftevolle masterstudenten die de ambitie hebben om te promoveren en daarvoor een onderzoeksvoorstel schreven. In voorgaande jaren leverde dat winnaars een cheque van 2500 euro aan prijzengeld op, te besteden aan hun professionele ontwikkeling. Dit jaar krijgt de winnaar voor het eerst een PhD-contract voor de duur van vier jaar, op kosten van de UT.
Cum laude
Spoelstra rondde afgelopen maandag zijn master Biomedical Engineering cum laude af met een 9. Hij wist ten tijde van zijn bachelor al dat hij wilde promoveren. ‘Ik gooide bij professoren en vakgroepen al eens een balletje op, wat er allemaal meer mogelijk was. Marcel Karperien vertelde mij toen over het bestaan van de TGS Award. Bij de start van mijn masteropdracht in november zijn we daarvoor gaan zitten en in mei won ik deze prijs. Zo snel kan het gaan.’
Vanaf oktober gaat Spoelstra tijdens de start van zijn promotie verder met onderzoek waar hij in zijn master al mee begon. In de vakgroep Developmental BioEngineering (DBE) hoopt Spoelstra iets in gang te zetten dat uiteindelijk bijdraagt aan de preklinische ontwikkeling van medicatie voor artritis. ‘Want dat bestaat nog niet. Er is alleen pijn verlichtende medicatie. Het probleem is dat je in de ontwikkeling van medicatie ergens moet beginnen. De eerste stap is het gebruik van vereenvoudigde celkweekmodellen, maar een kniegewricht is complexer. Een stap verder zijn dierenmodellen, maar die voorspellingen blijken bij een mens toch anders te zijn. Bovendien is er een ethisch aspect bij proefdieren gebruiken.’
Communicatie in de knie
In de zoektocht naar betere modellen wil Spoelstra het verschil maken met Joint-on-Chip-technologie. ‘De knie omvat vele weefsels waaronder het kraakbeen op de boteinden en het synoviaal membraan, die belangrijk zijn bij artritis. Die communiceren als ware met elkaar, maar dat ontbreekt in de huidige modellen. Die twee onderdelen wil ik op een organ-on-chip nabootsen om de communicatie in beeld te brengen, door er een sensor tussen te bouwen. Hopelijk zijn we over vier jaar verder in een stap naar medicatieontwikkeling voor artritis. Dat doel mogen we niet uit het oog verliezen.’
Zijn onderzoeksvoorstel kon op lovende kritieken rekenen van de mensen om hem heen. Supervisor Carlo Alberto Paggi noemde hem een student met een groot wetenschappelijk potentieel met uitstekende schrijfvaardigheden. Karperien beschouwde Spoelstra in zijn aanbeveling zelfs zonder aarzeling als zijn meest getalenteerde student sinds 2007. De hoofdpersoon zelf blijft er nuchter onder. ‘Het is een bevestiging dat ik goed bezig ben en leuk om te horen, al word ik er ook een beetje ongemakkelijk van. Ik kan niet wachten om te beginnen. Ik ben 23 jaar en moet waarschijnlijk tot mijn zeventigste doorwerken. Dan is het alleen maar mooi om nog vier jaar met zo’n belangrijk, maar slecht begrepen probleem bezig te mogen gaan. Ik hou ervan om met zulke materie te puzzelen.’
