Terugkijkend op de World Solar Challenge, wat voor gevoel overheerst er nu?
‘Gisteren hebben we pas het evenement afgesloten, dus ik kan nog niet echt zeggen dat alle stof is neergedaald. Ik bel toevallig vanaf het vliegveld, omdat we er een vakantie achteraan knopen. Veel vrije tijd hebben we namelijk niet gehad de afgelopen vijftien maanden en ik denk dat tijdens deze vakantie pas de bezinning gaat komen. Nu overheerst vooral opluchting dat het achter de rug is.’
Kun je de prestatie in perspectief zetten? Voelt het als zilver met een gouden randje?
‘Puur kijkend naar de race: we zijn tweede geworden. Zilver is zilver. We hadden ontzettend graag willen winnen; we gingen elke dag naar het kantoor en de werkplaats met de instelling om wereldkampioen te worden in Australië. Enerzijds zijn we erg tevreden over onze prestatie, zeker met alle tegenslagen in de voorbereiding in het achterhoofd. Anderzijds is het zuur dat we slechts twintig minuten tekort kwamen voor de titel.’
Waren het die tegenslagen die jullie weerhielden van de titel?
‘Met een verschil van twintig minuten zit het in de kleine dingen die het kunnen maken en breken. In de voorbereiding op de race zat het tegen, maar dat gold ook voor onze eerste racedag. Na de kwalificatie begonnen we op plek elf, maar enkele teams voor ons hadden opstartproblemen, wat veel tijd kostte. De verkeerssituatie in Darwin hielp vervolgens ook niet mee; volgens mij hebben we twee groene stoplichten gehad en zestien rode. En eenmaal buiten Darwin hadden we pech met een roadtrainkonvooi (een lange vrachtwagencombinatie, red.), die we door coureurswissels in totaal drie keer moesten inhalen. Nog los van de stress die dat met zich meebrengt om met zo’n lichte auto langs een vrachtwagencombinatie te gaan, op een gegeven moment lagen we drie kwartier achter op het Belgische team.’
Gaat dan een ‘wat als?’-vraag in je hoofd spelen?
‘Zeker. Tegelijkertijd hebben we gewoon pech gehad. Onderdeel uitmaken van het wegverkeer hoort bij deze challenge, dat weet elke deelnemer. Het is natuurlijk jammer, maar we gaan ons niet achter de pech verstoppen.’
Wat is voor jou het meest memorabele moment geweest tijdens de race?
‘Het zit voor mij niet in één moment. Wat me vooral bijbleef was het kamperen ’s nachts langs de snelweg. Dat je aankomt, meteen de auto begint op te laden en het kamp opzet. Daar bivakkeer je vervolgens, middenin de woestijn met een groep van 41 mensen. Dat is een heel bijzondere ervaring.’
Tot slot, jullie waren dichtbij de overwinning…. zal het bij de volgende editie écht gaan gebeuren?
‘Ik hoop het. Dat is ook wat het team kenmerkt; iedereen die Solar Team Twente doet, gaat voor de winst. Dat zal vast en zeker ook voor het volgende team gelden. Het voelt alsof we hier weggaan met unfinished business. Solar Team Twente stopt niet voordat we de wereldtitel hebben, daarvan ben ik overtuigd.’
