De bijeenkomst was een heropening van de vergadering die afgelopen december na lang palaveren geschorst werd. De universiteitsraad kon toen niet voor óf tegen stemmen omdat hij grip miste op de situatie; eerst moest het college van bestuur die zorgen wegnemen.
Zorgen
Dus zaten de Uraad en het CvB woensdagochtend opnieuw om tafel. Dezelfde zorgen die afgelopen december werden gedeeld kwamen opnieuw op tafel: hoe zorgt het CvB ervoor dat er geen onaangename financiële verrassingen zijn zoals bij de eerste managementrapportage van 2024? Wanneer komen eenheden met strategische personeelsplannen? Hoe zit het met de verbetering van de financiële kolom na het recente Improfin-rapport? Hoezo wordt een stijging in tweede en derde geldstromen verwacht? Wanneer worden de ‘building blocks’ concreter? En: hoe neem je de hele UT-gemeenschap mee in de forse bezuinigingsopgave?
In een notendop, waar de Uraad op hamerde: zorg voor realistische cijfers in je begroting, koppel concrete verwachte resultaten aan je financiële maatregelen en wees transparant over de beslissingen die je neemt.
Toezeggingen
Het CvB gaf op elke genoemde zorg van de universiteitsraad een toezegging. Eenheden die dreigen financieel buiten de lijntjes te kleuren moeten tijdig met een actieplan komen. De UT gaat ‘bandbreedtes’ hanteren, om door te rekenen wat de effecten zijn van bijvoorbeeld een 5 procent lagere instroom. Er komt een plan van aanpak om de financiële kolom te versterken, met concrete doelstellingen. Ook de zogeheten building blocks – de financiële maatregelen die prioriteit krijgen – worden geconcretiseerd en het CvB liet weten de gemeenschap transparanter te willen informeren. En de verwachtingen voor wat betreft de tweede en derde geldstromen worden realistischer ingestoken – zij het in de meerjarenplannen.
Samengevat: het CvB wil aan de punten werken en gaf aan dat te gaan doen. De universiteitsraad hoopt dat werk terug te zien in de aankomende managementrapportages en de Spring Memorandum – het financieel meerjarenplan.
‘Zeer verontrust’
De bijeenkomst leidde uiteindelijk tot een stemming. Dertien van de achttien leden van de universiteitsraad stemden in met de begroting, ook al zijn de zorgen nog lang niet uit de lucht. Anderen stemden tegen, waarbij een enkeling een verklaring gaf. Medewerker Catalin Popa zei ‘zeer verontrust’ te zijn, met name over de verwachte inkomsten uit de tweede en derde geldstromen. ‘Door vertrekkende onderzoekers is er sprake van een braindrain, de concurrentie om onderzoeksfinanciering is toegenomen. Maar ondertussen is deze begroting business as usual. Die reflecteert niet de daadwerkelijke situatie. Daarom kan ik in goed geweten niet instemmen met deze begroting.’
Medewerker Laura Vargas noemde de keuze tussen instemmen of niet instemmen met de begroting ‘een keuze tussen slecht en heel slecht’. ‘De consequenties zijn enorm als we tegen stemmen. Dus is dit geen vrije keuze.’ Eline Marsman verwees naar de begrotingsdiscussie van het jaar ervoor. ‘Ook toen waren er toezeggingen. Ook toen stonden we met de rug tegen de muur, dat deze universiteit niet verder kan zonder goedgekeurde begroting. Ik moet opnieuw iets goedkeuren waarvan ik niet weet of het ook gaat gebeuren. Als jullie de zorgen begrijpen en het met ons eens bent, waarom is er dan nog niks mee gedaan? Het voelt alsof we weer in dezelfde fase zitten als vorig jaar. Ik ben teleurgesteld.’
Zoals universiteitsraadsvoorzitter Herbert Wormeester de vergadering beëindigde, richting het college van bestuur: ‘Er is werk aan de winkel. Tegelijkertijd, dat is waarom jullie zijn aangenomen.’
