Wie is John Winter?
‘Dan begin ik bij het einde: als specialist leiderschap en talent eindig ik mijn carrière eind dit jaar bij de UT, daar waar die in 2001 is begonnen als senior hr-adviseur bij wat toen nog technische bedrijfskunde heette. Daarna heb ik allerlei hr-functies gehad, zoals manager hr bij de faculteit BMS. Bijzonder was de oprichting in 2008 van het Career Development Center, waar ik de oprichter van ben. In alle functies die ik had bij de UT, zijn de onderwerpen talent en leiderschap een soort van rode draad gebleken.’
‘Maar nu, na 23 jaar, is het tijd voor iets anders. De beslissing om bij de UT te vertrekken is niet van de ene op de andere dag genomen. Vorig jaar ben ik langdurig ziek geweest en heb ik verschillende keren in het ziekenhuis gelegen. Dat heeft me getriggerd om na te denken over mijn toekomst, met als resultaat de beslissing dat de tijd is gekomen om nieuwe energie te tanken. Mijn nieuwe werkgever wordt vanaf 1 januari de Veiligheidsregio Noord- en Oost-Gelderland, de VNOG. Ik ga daar als senior hr-adviseur mijzelf opnieuw uitvinden, zoals ik dat voel.’
Wat betekent werken op de UT voor jou?
‘De UT is een plek van ideeën en heel veel kennis. Als je dat samenbrengt, krijg je een rijke en prachtige vibrerende omgeving, als een soort enorme bijenkast. Er is eindeloos veel informatie. Tegelijkertijd is er veel minder sprake van het uitwisselen van ideeën en het daadwerkelijk voeren van discussies, vergeleken met vroeger. Dat vind ik ontzettend jammer. Hoe dat komt? De werkdruk is in elk geval groter geworden, waardoor er minder tijd over is.’
‘En dan is er ook nog de regelgeving. Allemachtig, wat zijn er hier veel regels. Dat zie je trouwens niet alleen op de UT, maar ook in de maatschappij. Het lijkt soms wel: hoe meer slimme mensen je bij elkaar zet, hoe meer regelgeving en gedoe je krijgt. Teveel regels kunnen je echter ook verlammen. De UT moet wat mij betreft echt een slag maken naar meer versimpeling. Ik gun dat de UT ook echt: dat het weer een plek wordt waar er ruimte is om ruimschoots te discussiëren en ideeën uit te wisselen.’
Waar haal jij de meeste voldoening uit?
‘De meeste voldoening haal ik uit de dagelijkse omgang met collega’s en medewerkers, inclusief leidinggevenden. Die leidinggevenden zijn heel belangrijk, want ze zijn medeverantwoordelijk voor de ontwikkeling van hun medewerkers. Waarom het belangrijk is voor medewerkers om zich te ontwikkelen? Het helpt hen om stappen te zetten in hun loopbaan én het leven.’
‘Na 23 jaar UT sta ik, nog meer dan voorheen, op het standpunt dat álles draait om mensen. Mensen maken simpelweg het verschil, ook bij de meeste technische opleidingen. Iedereen is verder uniek. Om dat allemaal optimaal te laten draaien, dat is een hele klus. Hr is voor mij daarom geen human resources, maar human relations. Zeker in zo’n grote organisatie als de UT zijn de relaties en verbindingen tussen mensen ontzettend belangrijk.’
Wat is jouw levensmotto?
‘Ik kom uit een nuchtere Twentse familie. Mijn vader zei altijd: ‘Ook al is het niet goed, dan is het nog goed’. Hij bedoelde dat als je je best doet en het lukt niet, dan probeer je het gewoon nóg een keer. Een ander levensmotto is ‘durven én doen!’. In de 23 jaar dat ik bij de UT werk, ben ik bijvoorbeeld vijf keer van functie of rol gewisseld. Dat veranderen geeft zoveel meerwaarde. We hebben op de UT immers vijf fabrieken, zoals ik de faculteiten vaak noem. Het is cruciaal om te weten hoe de machines daar draaien. Kom erachter wie op welke knoppen drukt, en waarom. Op die manier kun je je ook veel beter inleven in vraagstukken of andere standpunten, en daar adequaat op reageren.’
‘Ik snap bijvoorbeeld echt niet dat medewerkers extreem lang op dezelfde plek blijven. Ik vind oprecht dat iemand die bij een centrale dienst werkt, ook bij één van de vijf faculteiten moet hebben gewerkt. En omgekeerd! Rouleren moet wat mij betreft worden verplicht. De UT gaat daar 30 procent beter van draaien, daar ben ik van overtuigd.’
Wat is jouw favoriete reisbestemming?
‘Azië! Daar kom ik al ruim twintig jaar. Vooral Thailand is mijn favoriet. Dat land is voor mij de personificatie van vriendelijkheid en respect voor de ander. Die vriendelijkheid is niet geveinsd, maar écht. Iedereen laat elkaar daar heel vrij. Zo ben ik zelf ook. Mijn vrouw Miriam, met wie ik dit jaar alweer 25 jaar samen ben, en mijn dochter Ebby van 15 jaar, zijn overigens nóg verliefder op het land dan ik, haha. Of ik in Azië zou kunnen wonen? Vroeger, toen onze dochter er nog niet was, hebben we er echt over gedacht om een tijdje in Thailand of Azië te gaan werken en wonen. De erg beperkte hoeveelheid vrije dagen daar vond ik een té groot nadeel. Dat is hier, zeker bij de universiteit, toch een ander verhaal.’
Wat is het mooiste cadeau dat je ooit hebt gekregen?
‘Een afdruk van een foto van vier mannen: drie van mijn beste vrienden en ik. Een van die vrienden is helaas vijf jaar geleden overleden. Die foto hangt bij mij in de keuken en ik kijk er elke dag naar. Het herinnert mij eraan dat vriendschap ontzettend belangrijk is. Ik koester dat, ik hoop anderen ook.’
