Soms heimwee aan Haaksbergerstraat

| Stefanie van Wijk

Waar de één kiest voor strak en clean, zit een ander het liefst tussen de fröbels en plantjes. Hoe zitten de UT-studenten erbij? In de rubriek ‘Op kamers’ gaan we bij ze langs. We nemen een kijkje achter de voordeur van masterstudent communicatie, Annisa Riana (25). Locatie: Haaksbergerstraat.

De plek

Haar kamer is maar een paar minuten lopen van het centrum van Enschede. Ze woont er samen met haar Mexicaanse huisgenoot, Magita. Ze koken soms Mexicaans en ze hebben samen Halloween gevierd. Ze delen een woonkamer, keuken, badkamer en wc.

Een beetje Indonesië in Nederland

‘Toen ik naar Enschede kwam en voor het eerst de stad inging, was ik zo blij toen ik de Zara Home zag. Ik liep hoopvol naar binnen en was heel erg opgelucht toen ik mijn geurstokjes zag. Ik heb in Indonesië precies dezelfde. Ik kocht ze dus meteen en nu ruikt mijn kamer wat meer zoals thuis. Soms heb ik last van heimwee. Ik mis vooral het eten. Ik at in Indonesië voor lunch altijd gekruide kip en hier eet ik een sandwich. Ik koop geen Indonesisch eten. Ben veel te bang dat het tegenvalt. Mijn kat mis ik trouwens ook. Die moest ik helaas achterlaten. Voor een heel jaar.’

Winterjas

‘In Jakarta, waar ik vandaan kom, heb je nooit een winterjas nodig. We hebben namelijk geen winter. Het weer is eigenlijk altijd een beetje hetzelfde. Soms regent het en soms is er juist wat meer zon. De temperatuur in Nederland is veel te koud voor mij. Sinds het begin van dit schooljaar draag al de hele tijd handschoenen. Het voelt voor mij alsof het vriest. En dan fiets ik ook nog naar de universiteit.’

Domo

‘Dat figuurtje is mijn etui. Hij heet Domo en is een Japanse mascotte. Ik ben echt gek op dat land. Op de cultuur, maar ook op het eten. Ik eet heel veel sushi. Nu doe ik dat eigenlijk niet zoveel. Veel te duur. Een vriend van me zei dat het niet zo lekker is als thuis. Dus ik koop het niet. Als kind was ik trouwens al gek op Japan. Ik keek allerlei Japanse tekenfilms zoals Shin Chan, Doraemon en Chibi Maruka Chan. Domo komt niet uit een tekenfilm. Ik vond hem gewoon leuk omdat ‘ie bruin is. Een mooie kleur.’

Geen tijd

‘In Indonesië zijn we niet zo strikt qua tijd. Ik heb geen klok in mijn kamer. Op de uni zit ik in een projectgroep met een Duitse en Nederlandse student. Die zijn altijd op tijd. Ik nooit. Ik ben altijd de laatste die aankomt. Tijdens mijn bachelor in Jakarta was te laat komen niet zo’n probleem. Je verzint dan gewoon een excuus. Hier gaat dat niet. Natuurlijk is een noodgeval een ander verhaal, maar normaal kom je niet weg met een smoesje.’

Mekka

‘Ik ben gek op reizen. Net als mijn hele familie. Ik ben in China, Japan, Hong Kong, Singapore, Maleisië, Duitsland, Spanje, Engeland en Australië geweest. Mijn laatste reis voordat ik naar Nederland kwam, was naar Mekka. Het was mijn eerste keer. Elke moslim moet er minimaal één keer in zijn of haar leven heen. Ik had zoveel zegeningen op mijn 10-daagse reis. Ik ontmoette mensen uit allerlei verschillende landen en leerde zo veel over hoe het is om moslim te zijn in andere landen. Mijn reis begon in Medina. Vanuit daar was het nog zeven uur met een bus naar Mekka. Iedereen in die bus was daarnaar op weg. We baden samen, lazen uit de Koran en de hele weg klonk er Islamitische muziek. Om eerlijk te zijn was de muziek misschien een beetje te veel van het goede. Zeven uur is lang. Maar, ik voel me ontzettend bevoorrecht dat ik op zo’n jonge leeftijd die reis al heb mogen maken.’

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.