Als u mijn stukjes heeft gelezen heeft u kunnen zien dat ik enorm begaan ben met het reilen en zeilen op en van de Universiteit Twente. Daarbij heb ik ook regelmatig commentaar op vigerend beleid. Dat is natuurlijk de taak van een columnist, maar ik heb geprobeerd niet enkel een zuurpruim te zijn, door constructief te zijn en alternatieven te benoemen. Afzeiken is makkelijk, het is een stuk moeilijker om inzicht te krijgen in de overwegingen die hebben geleid tot dat waar je tegen bent.
Misschien is het slapjes om altijd maar iets constructiefs te willen zeggen. Als iets slecht is moet je dat toch gewoon zeggen? Dat vind ik ook en ik wil ook niet om dingen heen draaien. Maar als ik enkel zou zeuren dat dít fout is en dat dát ontzettend dom is, zou ik zowel de Universiteit Twente als mezelf onrecht aan doen. Wat voor mij als studiezoeker zo aantrekkelijk was aan de Universiteit Twente, was het rijke aanbod aan voorzieningen en verenigingen. Er was bijvoorbeeld een vereniging voor bordspelletjes! Ik ben nooit lid geworden, maar ik blijf het tof vinden dat er op de UT ruimte is om dat te doen waar je enthousiast van wordt. Dat de UT een goede opleiding technische informatica heeft geloofde ik wel, maar dat zit in Eindhoven en Delft ook wel goed. Het gaat erom wat de universiteit en het studentenleven verder te bieden heeft.
Onlangs haalde ik voor de pick-upservice van het Erasmus Studenten Network Twente een exchange student op van Schiphol. Toen we de campus op liepen keek hij zijn ogen uit, zoals ik dat zelf vijf jaar geleden ook deed. Hopelijk is dat voor de nuldejaars over vijf jaar nog steeds zo. Hopelijk blijft de Kick-In de langste introductieperiode van Nederland, omdat er op de campus en in de stad zoveel is om te laten zien.
Het tweede sterke punt van het studentenleven in Twente is dat er niet te veel studenten zijn. Rond de 10k is een mooi overzichtelijk aantal en in mijn ogen zouden we er aan vast moeten blijven houden. Ik durf de stelling aan dat er een substantiële kans is dat u, de lezer, en ik een gezamenlijke kennis hebben. Dit is het gevolg van het feit dat er aan de UT zoveel gebeurt, terwijl er een (voor universitaire begrippen) beperkte hoeveelheid mensen is. Het gemiddeld aantal activiteiten per persoon is daardoor hoog, waardoor we elkaar in allerlei kruisverbanden tegenkomen.
Dit is wat de UT een geweldige universiteit maakt. Dit is wat ik altijd heb geprobeerd te beschrijven en bewaken in mijn columns. Dit is waar ik nog één keer over wilde schrijven, voordat ik zou zeggen: bedankt voor het lezen van mijn columns!'
