UT Nieuws-medewerker en student communicatiewetenschap Larissa Nijholt ziet de supermarkt als sociale ontmoetingsplek,
Rond 16.00 uur begint het meestal al, wie eten er mee? Rond 18.00 uur vertrek ik met mijn huisgenoten naar de supermarkt. Dat is er niet zomaar een, het is dé supermarkt van actief studerend Enschede.
Hij is midden in het centrum te vinden. Elke keer als we hierheen gaan is het weer één groot feest. Bij de ingang worden we al warm ontvangen met gehaktballetjes. Vervolgens lopen we langs de groenteafdeling en proeven we snoeptomaatjes, niet om te snoepen, maar voor de dagelijkse vitamines natuurlijk! Dan bedenken we wat we willen eten, maar worden we afgeleid door wat bekenden die we tegenkomen. Na een praatje is het tijd voor ons dagelijks bakkie troost. Dit is dé ontmoetingsplek onder de studenten, want tja wie wil er nu geen gratis koffie? Na deze onderbreking is het besluit genomen om ‘pauperpasta’ te eten; plofkip of spekjes (met te veel vet), spinazie en kruidenkaas (euroshopper uiteraard). De prijs? Een nieuw record, €1,- per persoon! Om deze overwinning te vieren wordt er een lekker toetje gehaald. We eindigen onze vaste route langs de broodafdeling, even kijken of er nog wat cake te snaaien valt. Eenmaal bij de kassa gekomen hoop ik altijd dat ik vierde in de rij sta, gratis boodschappen! Helaas is me dit tot op heden niet gelukt en heeft mijn geschreeuw ‘vierde in de rij!’ alleen maar gênante blikken opgeleverd.
Hoewel ik trouw ben aan mijn lievelingssupermarkt, maak ik soms een uitzondering. Dat is op momenten dat ik juist die gezellige ontmoetingsplek wil vermijden. De reden? Een dag waarop ik mijn joggingbroek verkies boven mijn normale kleding en make up te veel moeite kost. Helaas mislukt deze ‘ik-wil-geen-bekende mensen-tegenkomen-strategie’ wel eens. Juist degenen die je niet wilt zien tref ik dan in mijn alternatieve supermarkt aan. En dus ben ik de volgende dag gewoon weer te vinden waar ik 24 uur eerder ook was en fluister zachtjes: ‘Hallo J….!’
