Marc Hulsebosch is student Business Information Technology en heeft in de eerste helft van 2013 in de Universiteitsraad gezeten. Vanaf oktober 2013 heeft hij een column in UT Nieuws Magazine.
Nu plotseling blijkt dat deze mensen helemaal niet meer gewild zijn als bedrijven overtollige functies schrappen, is iedereen in rep en roer. Iedere paar weken komt NRC Next met een carrièrespecial met wat pagina’s over dit onderwerp en ook uit andere hoeken komen regelmatig schrijnende berichten.
De artikelen beschrijven dit soort gevallen: dat schattige corpsmeisje dat zich zeven jaar uit de naad heeft gewerkt voor haar studie Nederlands omdat ze boeken lezen op het vwo wel leuk vond, zit werkloos thuis. Die kerel die naast zijn studie over bedrijfskunde en marketing (‘lekker breed’) een halfjaar olifanten heeft gewassen in India (‘echt een ander mens geworden’) schroeft tandpastadopjes aan een lopende band. Om nog maar niet te spreken over mensen die Keltische talen en cultuur zijn gaan studeren vanwege de ‘volg je hart, doe wat je leuk vindt-mentaliteit’ uit de laatste decennia van de vorige eeuw, die bij hun ouders was blijven hangen. Het bedrijfsleven hoeft ze niet.
Het is jammer dat het op deze manier gebracht wordt. Bij de gemiddelde lezer ontstaat het beeld dat er een algeheel overschot aan hoogopgeleiden is, terwijl veel studenten van de UT dat niet zo ervaren. Wat in mijn optiek te vaak achterwege wordt gelaten in dergelijke berichtgeving is het tekort aan ingenieurs dat voor veel bedrijven een rem op de groei zet. Als scholieren, hun ouders en de decanen (wat kun je die term toch voor veel functies gebruiken) op middelbare scholen dit zouden horen, zouden scholieren hopelijk een tandje bijzetten bij de exacte vakken, in plaats van op te geven. Voor bedrijven is hier natuurlijk ook een rol weggelegd. Bedrijven schreeuwen via stichtingen, platformen en events dat ze onvoldoende personeel kunnen vinden, maar zijn ondertussen zelden bereid het gebrek aan aanbod op te markt te laten reflecteren in het salaris.
Ik besluit dit artikel dus met de oproep met de markt te laten werken en daarover te berichten zonder door te slaan naar meelijwekkende artikelen. Zolang bedrijven de ingenieurs niet meer waarderen zal de maatschappij dat ook niet doen. Tot die tijd rest mij weinig meer dan een gniffel van leedvermaak als er weer eens een ‘slachtoffer’ geportretteerd wordt.
