Met gestrekt been

| Roy van Zijl

Roy van Zijl (21) is masterstudent werktuigbouwkunde én een talentvol atleet. Hij schrijft om de week een column voor U-Today, over wat hem opvalt op de campus.

Photo by: Annabel Jeuring

Wij Nederlanders staan er om bekend dat wij graag onze mening uiten. Als iemand het ergens niet mee eens is, dan moet iedereen dat horen. Een gemiddeld studieproject verloopt daardoor ook bijna nooit zonder ruzies of aanvaringen. De meesten van jullie dit kunnen wel beamen, denk ik. In het geval dat de aanvaringen niet plaatsvinden tijdens het projectwerk, gebeurt dit achter ruggen om. Een gemeenschappelijke afkeer tegen iets of iemand schept immers een sterkere band dan een gezamenlijke interesse. 

Dit gedrag merk je ook aan de toename van het aantal actiegroeperingen dat ons kikkerlandje rijk is. En is dat nou positief of negatief? Van sommige groepen vraag ik mij af waar ze zich druk om maken. Hebben deze mensen niets beters te doen? Anderzijds heb ik een soort respect voor hen. In tegenstelling tot de veelvoorkomende toetsenbordhelden, spreken zij zich uit in het openbaar. Net zoals het achter iemands rug om praten heel makkelijk is, is dat in de veiligheid die het internet heet ook. Mocht je een probleem met iets of iemand hebben, spreek dit dan gewoon uit. Daar win je meer mee dan het verstopt houden.

Maar dit is wel waar het probleem begint. De mensen die zichzelf uit durven te spreken, zijn vaak degene die er geen verstand van hebben. Denk aan de grote groepen anti-vaxxers die bestaan uit zelfgeschoolde medici. Mede hierdoor wordt het houden van een normale discussie lastig.

Dat is dan weer zo mooi aan studeren aan de universiteit. Als iemand een feitje of nieuwtje meldt, is er altijd wel iemand die er verstand van heeft en dit kan bevestigen of ontkennen. Vaak zijn dit niet de mensen die zich roeren in het geweld van laaiende discussies en waar de loze argumenten je om de oren vliegen. Terwijl juist zíj dat wel moeten doen. Ik ben geen voorstander van hard tegen hard, maar als jij ergens kennis van hebt mag je dat luid en duidelijk verkondigen.

Ik maak graag de vergelijking met de sport, in het bijzonder de voetbalwereld. We kunnen de hardste schreeuwers zien als die ene speler die constant valse overtredingen maakt. Zo iemand die shirtjes vasthoudt, duwen uitdeelt en schwalbes maakt. De sportieve spelers houden zich netjes aan de regels en op de achtergrond. Het zou beter zijn als zij die ene speler met gestrekt been neerhalen. Het enige nadeel daarvan is dat het tegenwoordig allemaal gezien wordt door de VAR.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.