Slechts een kwartiertje was er op de Uraadsvergadering van woensdagochend ingepland voor het agendapunt ‘Future Proof UT 2024: Grote ombuigingen’. De Uraad kan gelukkig wel ontzettend efficiënt vergaderen, met enkele andere agendapunten die maar drie minuten per stuk in beslag nemen. Om jaloers van te worden. Talloze vergaderingen (ook nuchtere) heb ik bijgewoond waar iemand na drie minuten nóg niet klaar was zijn mening te introduceren. Hoe efficiënt je ook kunt vergaderen, een kwartier inruimen voor een agendapunt dat dé vraag van 2024 moet beantwoorden…dat levert inderdaad meer vragen dan antwoorden op.
Om even terug te kijken op het proces dat hier tot leidde: op 20 december kwamen de raad en het CvB overeen dat op 1 maart duidelijk moest zijn op welke manier de faculteiten en diensten op de UT moeten bezuinigen. 1 maart kwam en ging, maar helaas was het toen nog ‘wat vroeg’ om antwoorden te geven. Eind maart zou soelaas bieden met een monitor van de ombuigingsopgave. Daar valt het pr-woord ‘ombuiging’ weer, uiteraard niets meer dan een eufemisme voor bezuiniging.
Zijn de - pas na de vergadering openbaar - gepresenteerde ‘building blocks’ dan de beloofde oplossingen? Duidelijk op welke manier faculteiten en diensten moeten gaan bezuinigen, ho, ombuigen, wordt het voor de lezer helaas niet. Die vaagheid geeft wel de mogelijkheid tot hoopvol fantaseren. Vooral van het ‘building block’ - eufemisme voor bouwsteen- over het vergroten van de derde baten gaat mijn marktwerkingshart (bestaat dat?) sneller kloppen. Zo zouden we Checkpoint Charlie weer kunnen instellen om een vierde batencategorie te realiseren: tolinkomsten. Na de festivals op de campus rond Koningsdag zijn we uit de problemen. Mocht het iets subtieler moeten, dan franchisen we de universiteit aan de hoogste bieder. Chemical Engineering wordt gesponsord en noemen we voortaan Shellkundige Technologie. De catering geven we aan een partij die de prijzen in een paar jaar met grofweg veertig procent verhoogt…
Of dat allemaal genoeg zal zijn? Ik denk het niet, maar laten we niet vergeten dat veel universiteiten met vergelijkbare tekorten kampen door meer dan vergelijkbare oorzaken. Een voordeel daarvan is dat een deel van de aldaar bedachte oplossingen dan ook letterlijk overeenkomen met die genoemd in de gloednieuwe bouwstenenmemo van de UT.
Is het in heel universitair Nederland kommer en kwel? Nee, één regio in Nederland weet wel positief de aandacht op zich te vestigen. De Brainport, een naam die toch altijd klinkt als landingsplaats voor de braindrain van elders, heeft zich schijnbaar beter dan anderen hard (of eng) weten te maken in Den Haag en krijgt pardoes een miljardenimpuls. De bestuursvoorzitter van de TU Eindhoven leek zelf ook verrast. Zomaar honderden miljoenen euro’s krijgen, het zou hier in Twente in ieder geval zorgen voor antwoorden op vragen.
