Het was deze week ontzettend druk in het enige gebouw van de uni waar ik vrijwillig kom, op de Coop na dan. De afgelopen dagen kwamen piekfijn uitgedoste afstudeerpraatjesmakers en hun trotse aanhang samen om een feestelijke punt te zetten achter een studie. Bij de studieplekken was het begin deze week ook knokken om een plekje, het leek wel tentamenperiode. Nu niet meer. De rust is wedergekeerd en ik waan me weer even op de best kept secret studieplek die ik beschreef in mijn eerste column van dit collegejaar.
En zo is het jaartje dus alweer rond. Het was een moeizaam pad – dit jaar - waar de UT veel van haar glans verloor. Mijn studiesanctum is sindsdien ook gecorrumpeerd. Een paar maanden geleden is de spot namelijk ontdekt door studenten waarvan ik vermoed dat ze een bachelor volgen. Luidkeels gaat het over allesbehalve studeren, en ik hoor de aanvoerder van de roepgroep voor de vijfde keer hetzelfde verhaal vertellen.
Van de huismeester annex klusjesman zal de maning tot stilte niet komen. Die loopt zelf vaak fluitend langs. Soms zit hij in z’n hokje op een scheidsrechterfluitje te blazen, maar daar kunnen we dan nog om lachen. Niet om de laatste roddels in de nieuwe vriendengroep of de zesde oplepeling van hetzelfde verhaal. Geïrriteerd blikken uitwisselen werkte zelfs niet meer.
Geïnspireerd door de anti-rookbebording van de UT, die voor 99 (!) procent effectief blijkt, werd het tijd een eigen bordje op te hangen. Na veel beraad in nog meer koffiepauzes waren de grootste ergernissen opgesteld, en naar UT-Engels vertaald: net krom genoeg om de boodschap anders te laten zijn dan in het Nederlands. Voortaan zouden mensen hun ‘nose blowen on the toilet when they are sniffling’. Geen termen als ‘homework’, ‘school’ of ‘class’ meer. Het zou ook voorbij zijn met het eten van ‘excessively fragrant food’. Maar het allerbelangrijkste en daarom bovenaan het velletje Rules & Guidelines: ‘No elaborate social and loud conversations’.
Om het idee hoog te houden dat het om een officieel communiqué van de UT ging, kon ik de aanvullende huisregels natuurlijk niet op klaarlichte dag ophangen. Een rustig kwartier voor sluitingstijd van het gebouw durfde ik het aan en lijstte ik het blaadje opzichtig in. De baliestudent die voor een laatste ronde langsliep, had gelukkig niks door en de lijst hing daarna alsof het altijd zo geweest was.
Of het heeft geholpen? Voor geen decibel, helaas. Des te meer omdat het plakhaakje van de Action waar het lijstje (tevens Action) aan hing, het na tweeëneenhalve dag begaf. Beteuterd lag de lijst nog een dag op de grond, maar terughangen was toegeven. De enige hoop die nog rest, is dat de oproerkraaiers hun BSA niet hebben gehaald. Volgend jaar zal alles anders zijn. Niet goed voor de balans van de UT, maar ik ben toch zeker ook een klant?
