Wat houdt de Marina van Damme-beurs winnen voor jou in?
‘Het voelt als een enorme support en ik ben er blij mee. Ik zie het als een bevestiging van mijn plannen, dat ze plausibel en goed zijn. Die extra waardering is het belangrijkste. De beurs van 9000 euro is ook welkom. In de toekomst wil ik boardfuncties gaan vervullen. Daarvoor volg ik een opleiding in London, naast andere cursussen die ik bijwoon. Ik verblijf nu bijvoorbeeld in Lausanne voor een cursus over startups. Ook bereid ik de emigratie naar Zwitserland voor. Ik start bij een nieuw bedrijf in 2023.’
Je hebt de beurs gewonnen terwijl je niet eens zo lang aan de UT verbonden bent geweest.
‘Zo’n anderhalf jaar, waarvan ook nog een groot gedeelte in Bangladesh. Ik studeerde langer aan Saxion. Daar volgde ik twee opleidingen, waarna ik aan het werk ging. Niet veel later nam ik weer ontslag, omdat ik zo graag aan de UT wilde studeren. Achteraf baal ik dat ik daar maar zo kort studeerde, want het beviel heel goed. Ik herinner me vooral de grote collegezalen, waar we theoretische modellen kregen aangereikt.’
Ik kon een vergelijkbaar project in Bangladesh oppakken. Een bijzondere tijd, omdat toeristen het land amper bezochten en zeker vrouwelijke expats daar bijna niet voorkwamen.
Wat staat je verder bij uit je UT-tijd?
'Dat we veel in groepsverband werkten. In mijn geval werkte ik vaak met Chinese medestudenten. Dat ervoer ik als een eyeopener, omdat zij met totaal andere inzichten kwamen in discussies over praktijkvoorbeelden. We moesten bijvoorbeeld nadenken over het gevaar van corruptie. Ik zou eigenlijk in China gaan afstuderen. Inkoop trok mij toen al aan en er kwamen importquota voor kleding. Dat wilde ik gaan onderzoeken. Helaas ging dat onderzoek in China niet door, maar ik kon een vergelijkbaar project in Bangladesh oppakken. Een bijzondere tijd, omdat toeristen het land amper bezochten en zeker vrouwelijke expats daar bijna niet voorkwamen.’
Op je cv prijken grote multinationals, maar ook kleine start- en scale-ups. Had je in je studietijd al zo’n gevarieerd pad voor ogen?
‘Nee, het is geen vooropgezet plan geweest. Inkoop, techniek, energie en industrie vond ik altijd al leuk. Ik begon in een talentprogramma bij Essent, maar ik wilde graag naar het buitenland. Bij toeval kreeg ik een kans in Genève bij P&G (Procter & Gamble). Een enorm bedrijf met veel meer marketing dan ik gewend was. Daarop volgde een periode bij scale-up AGT International. Een echte cowboytijd. Alles commercieel en we vlogen overal naar toe om maar uit te bouwen. Daar kon ik blijven, maar na verloop van tijd wilde ik iets anders. Tijdens een sabbatical in Zuid-Afrika raakte ik verliefd op dat land. Ik zocht daar een baan en vond die bij Wind Prospect. Daar hield ik me bezig met het eerste windpark van het land, maar door een trage goedkeuringsfase moest ik veel naar het Verenigd Koninkrijk en het rondreizen daar in de regen gaf geen voldoening. Energie in het internationale aspect is de rode draad in mijn carrière. De vervolgstap naar Shell was dan ook een logische.’
Je switscht veel van banen en landen en volgt constant nieuwe opleidingen en cursussen. Waar komt die drive vandaan?
‘Ik vind blijven leren heel leuk. Elke keer in mijn carrière als er iets nieuws voorbijkwam, dan sprong ik erbovenop. In mijn tien jaar bij Shell mocht ik me gelukkig altijd met nieuwe projecten bezighouden, zoals de waterstoffabriek in Rotterdam. Tegelijkertijd wilde ik dan alles van waterstof weten. Dan luisterde ik ’s ochtends voor het werk dagelijks naar podcasts, of keek ik voor het slapen gaan filmpjes over waterstof. Hetzelfde geldt voor het Shell-hoofdstuk over aardbevingen. Geen fraai verhaal, maar omdat ik van alles op de hoogte wilde zijn volgde ik modules van een master Earthquake Engineering aan de Heriot-Watt University.’
De energietransitie is zo enorm, daar hebben we iedereen bij nodig en het werkt het beste als er meer gelijkheid is. We kunnen het ons niet veroorloven om op ongelijkwaardige wijze de toekomst in te gaan.
Naast al die banen ben je ook bij verschillende netwerken aangesloten die focussen op diversiteit. Waarom is dat een belangrijk thema voor je?
‘Ik heb vrijwel altijd in branches gewerkt met een traditionele setting. De bouw, maar zeker ook de energiesector. Niet dat ik anders gewend ben, maar ik was altijd de enige of één van de weinige vrouwen op de werkvloer. Daar probeer ik jonge collega’s in te helpen, door te vertellen hoe ik daar mee omging. Daarom ben ik ook bij meerdere vrouwennetwerken aangesloten.’
Wat hoop je daarmee te bereiken?
‘Het doel is om een betere balans te creëren. Niet alleen in gender, maar ook in culturen en andere denkbare verschillen. Naar mijn idee is een betere balans voor iedereen beter, zeker voor een bedrijf. De energietransitie is zo enorm, daar hebben we iedereen bij nodig en het werkt gewoon het beste als er meer gelijkheid is. We kunnen het ons niet veroorloven om op ongelijkwaardige wijze de toekomst in te gaan.’
Je schetst dat je vaak één van de weinige vrouwen was op de werkvloer. Heb je daar ooit hinder van ondervonden?
‘Toen ik nog jonger was wel. Ik voelde toen dat ik altijd een stapje extra moest zetten. Tijdens de studie ook al wel. In het bedrijfsleven voelde en hoorde ik ook weleens: ‘daar heb je dat meisje van het hoofdkantoor ook weer.’ Tegelijkertijd was er vaak ook een andere kant. Als enige vrouw val je op. Het zorgt voor een andere dynamiek en daar kun je ook je voordeel mee doen.’
Bij Shell richtte je je in meerdere functies op de energietransitie. Toevallig is dat nu hét onderwerp op universiteiten, waar klimaatactivisten eisen dat de banden met de fossiele energie worden verbroken. Hoe volg jij die ontwikkeling?
‘Moeilijk om daar goed antwoord op te geven. Het vraagstuk is enorm en ik ben ervan overtuigd dat we voor de transitie iedereen nodig hebben. Juist de grote partijen, die de massa, kennis, onderzoekers en de financiën in huis hebben. Het waterstofproject in Rotterdam dat ik al noemde, is een goed voorbeeld. Dat was zo groot, dat kan alleen maar als je het samen aanpakt. Tegelijkertijd snap ik de activisten en steun ik hun protest. Het stipt aan dat er veel, meer en vooral sneller iets moet gebeuren. Banden verbreken met bedrijven als Shell gaat daarin alleen niet helpen.’
Ben je vrijdag 12 mei aanwezig bij de uitreiking van de Marina van Damme-beurs?
‘Uiteraard! Voor zo’n uitreiking kom ik graag terug naar Nederland en de UT.’
