Op de eerste frisse maandagavond van september waait een koele wind over het multiveld, gelegen naast het kruispunt Campuslaan/Calslaan. De herfstachtige omstandigheden weerhouden zo’n dertig leden van Phoenix Lacrosse niet om te beginnen aan een twee uur durende training. ‘De meesten hebben vooral last van afgelopen weekend. Toen vierden we ons lustrum. In februari bestonden we vijftien jaar en daarom bezochten we dit weekend Doesburg met zijn allen. Zware dagen’, verzekert voorzitter Matthijs Kleine (20), die vanaf de zijlijn toekijkt.
Amerikaans
Voor een leek voelt het kijken naar lacrosse heel Amerikaans aan. De spelers schreeuwen veel, enkel in het Engels, men beukt op elkaar in, spelers dragen helmen en lichaamsbescherming en dragen vaak hesjes met naam en nummer die doen denken aan American Football. Voorzitter Kleine: ‘De sport komt ook uit de VS. Indianen bedachten het voor de lol, maar ook om conflicten op te lossen en territorium te veroveren. Aan de stokken droegen zij in tegenstelling tot ons scherpe voorwerpen, daar hangt nu een netje. Toen een Fransman naar de VS kwam en regels toevoegde was lacrosse geboren.’
Marieke Rona (21), secretaris van Phoenix, vertelt wat over lacrosse in Nederland, dat volgens haar gezien kan worden als een echte studentensport. ‘Je kunt de sport beoefenen in alle studentensteden. De sport groeit in Nederland, maar het blijft een klein bolwerk. Dat zorgt dat we als community hecht zijn, want we hebben elkaar nodig. De harde kern kent elkaar en dat zie je vooral op zondag terug.’
Wedstrijddag
Zondag is het voor Phoenix namelijk matchday. Dan komen de clubs samen in één stad, waar alle wedstrijden na elkaar worden gespeeld. Groningen Gladiators, Wageningen Warriors, Domstad Devils. De spelers van Phoenix stappen dan rond 8.00 uur in de trein. Rona: ‘Mensen vragen vaak welke sport we beoefenen, of welke vissen we gaan vangen met onze netten. Bijna altijd eten we ’s avonds met z’n allen bij Happy Italy en drinken we nog een biertje bij de Beiaard in de binnenstad. Dat zijn mooie dagen.’
Het tweetal omschrijft lacrosse als hockey in de lucht en voor mannen ijshockey in de lucht. Lacrosse is volgens hen de snelste sport op twee benen, omdat het spel snel op en neer golft. Naast een keeper telt een team negen spelers binnen de lijnen en een duel duurt vier keer twintig minuten. Het doel is om zoveel mogelijk te scoren en dat doe je door de bal met de stok op doel af te vuren. ‘De voertaal in de sport is Engels. De scheids praat Engels, de coaching is Engels, maar onze gesprekken in de kantine zijn dat ook’, aldus Kleine.
Phoenix beschikt over veel internationale leden, al verschilt de verhouding Nederlanders ten opzichte van internationals jaarlijks. ‘We hebben altijd leden uit alle landen. Dat maakt het alleen maar leuk. Ons ledenaantal staat nu op zestig, redelijk gelijk verdeeld over man en vrouw. Dat is een mooi aantal’, meent Rona.
De vereniging begon vijftien jaar geleden met enkele spelers die in Enschede een balletje met elkaar speelden. Pas later trokken die spelers naar de universiteit, waar de vereniging begon te groeien. Kleine en Rona omschrijven Phoenix als een ‘echte familie’. Maandelijks komen de mannen en vrouwen samen voor een activiteit - ‘vaak een barbecue’ - en ook na de trainingen zoeken de meeste spelers de kantine op. ‘Soms kort, vaak lang. Op dinsdag of donderdag missen we daardoor wel eens een college. Na de training zitten we met zijn allen aan grote tafels, of we gaan naar de Vestingbar. Daar schreeuwen we dan onze yell uit volle borst. Daar herkennen de meeste mensen ons van denk ik’, aldus Rona.
Het duo hoopt dat er dit jaar eindelijk weer veel gespeeld kan worden en hoopt op een droomafsluiting van het seizoen. Het finaleweekend van het seizoen is dan op het multiveld op de campus, dat over lacrosselijnen beschikt. Een zeldzaamheid in Nederland, want er zijn slechts twee van die velden. Rona: ‘Ik durf wel te stellen dat wij met de vrouwen zeker gaan promoveren dit seizoen. Het zou prachtig zijn om dat in juni hier in Enschede te behalen.’
