Sofya Kopelyan (39), projectmanager SBD
‘Ik schaam me, ben boos, depressief en ontzettend bang, omdat dit nog veel verder kan escaleren. Ik ben ook bang omdat mijn ouders nog in Rusland leven. Ik weet niet wanneer ik weer op bezoek kan en zij redden het financieel niet alleen. Als ik ze geen geld meer kan sturen, dan gaan ze het niet halen.’
'Ik steun de Oekraïners, ook al ziet Rusland dat sinds deze week als verraad'
‘Ik kom uit Volgograd, het voormalige Stalingrad, niet ver van de Oekraïense grens. Het vliegveld is deels gesloten, omdat sommige ruimtes worden ingericht om lijken te verzamelen. Mijn ouders horen constant militaire vliegtuigen, wat een heel naar geluid is. In de Tweede Wereldoorlog werden de nazi’s verslagen, uitgerekend in Stalingrad. Nu zijn wij de aanval begonnen en dat kan ik niet geloven. Ik ben blij dat mijn opa en oma al zijn overleden, die hadden er anders een hartaanval van gekregen. Mijn familie heeft van oudsher goede banden met Oekraïne, we gingen er vaak op vakantie. Ik steun de Oekraïners, ook al ziet Rusland dat sinds deze week als verraad.’
‘Het is moeilijk om met werk bezig te zijn. Ik kan nu nog bij mijn rekeningen, maar dat kan elk uur anders zijn. Als de EU besluit om visa in te trekken van Russische inwoners, dan weet ik niet wat ik moet. Ik heb alles hier opgebouwd en in Rusland kan ik alleen al voor dit interview worden opgepakt.’
Nelly Litvak (50), hoogleraar toegepaste wiskunde
‘Het is verschrikkelijk en pijnlijk wat er in Oekraïne gebeurt. Alle Russen om mij heen zijn tegen deze oorlog, die alleen maar verliezers kent. Het is de oorlog van Poetin, geen Russische oorlog. De gewone mensen in Rusland lijden nu al onder de gevolgen, en zullen nog vele jaren lijden.’
'Ik ben trots op mijn moeder die een publiek persoon is in Rusland en zich openlijk heeft uitgesproken tegen deze oorlog'
‘Ik ben trots op de duizenden leraren en wetenschappers in Rusland, die petities tegen deze oorlog hebben ondertekend. Zij riskeren veel door hun overtuigingen uit te spreken. Ik ben ook trots op mijn moeder die een publiek persoon is in Rusland en zich openlijk heeft uitgesproken tegen deze oorlog. Ik krijg veel steun van mijn collega's die gelukkig begrijpen dat dit voor iedereen een heel moeilijke tijd is. Dat waardeer ik enorm.’
Daria Bugakova (26), PhD
‘Ik kan mijn gevoelens niet in één woord omschrijven. Het is allemaal enorm ingewikkeld en door de vele propaganda is het moeilijk om alles te begrijpen. Wat er in Oekraïne gebeurt is vreselijk, maar het is een oorlog van Vladimir Poetin, niet van de Russen. Ik heb al mijn sociale media verwijderd, omdat mensen mij dit standpunt kwalijk kunnen nemen. En Russen krijgen het verwijt dat ze niet naar buiten gaan om te protesteren, maar daarmee maak je in Rusland geen indruk en verdwijn je voor jaren in de gevangenis.’
'De woede tegen Russen maakt me bang. Niet op de campus, maar daarbuiten wel'
‘De woede tegen Russen maakt me bang. Niet op de campus, maar daarbuiten wel. Ik durf daar geen Russisch meer te spreken. Toen de inval vorige week begon, schaamde ik me. Inmiddels schaam ik me niet meer, omdat ik er geen enkele invloed op heb. Hoe verschrikkelijk het lot van de Oekraïners ook is: ik kan er niks aan doen dat mijn ouders toevallig in Rusland zijn geboren.’
‘Ik zou maandag naar Sint-Petersburg vliegen om mijn verjaardag te vieren, maar die vlucht is gecanceld. Het lukt mij denk ik wel om daar te komen, maar verstandig is dat niet. De kans is namelijk groot dat ik dan niet terug kan.’
