Krullende haar en sproeten
‘Ik ben geboren in Kaunas, in Litouwen, maar heb mijn vroege jeugd in Rusland doorgebracht. Toen ik zeven was keerden we terug naar Litouwen, in het stadje Klaipėda. Daar heb ik een moeilijke tijd gehad. Ik wisselde vaak van school, omdat ik gepest werd. Dat kwam door mijn lange krullende haar, en mijn sproeten – dat is ongewoon voor Litouwers. Al die tijd heb ik me anders gevoeld dan de anderen en ik zat regelmatig op de wc te huilen.’
‘Het is moeilijk als je nergens echt bij hoort. Mijn familie komt grotendeels uit Rusland en mijn oma heeft een Poolse achternaam. Haar naam, Chemerovskaya, gebruik ik nu. Dat is als eerbetoon aan haar, ze overleed drie jaar geleden. Mijn biologisch vader komt uit Kazachstan, maar met hem wil ik geen contact hebben.’
Kinderen en dieren helpen
‘Dat pesten ging door tot aan de universiteit. Ik ging naar Vilnius University, maar ook daar werd achter mijn rug gepraat. Het is verschrikkelijk als je merkt dat mensen over je praten als je er niet bent. Ik wilde weg en ben met een Erasmusbeurs naar Italië gegaan. Dat was eerst niet zo’n succes, In Genua waren veel immigranten en ik durfde ’s avonds niet de straat op. Dus zat ik veel alleen, tv-series te kijken. Ik ging wel regelmatig naar de protestantse kerk. Daar werd ik vrijwilliger. Dat vond ik zó mooi, kinderen lesgeven en uit hun dagelijkse sleur halen. In Litouwen werkte ik in een dierenasiel. Ik wil graag iets goeds doen.’
Leven in het nu
‘Ik geloof er heilig in dat uit slechte dingen uiteindelijk iets goeds voortkomt. Te lang in mijn leven heb ik naar de dag van morgen gekeken, in de hoop dat het dan beter zou worden. Ik heb een omslag gemaakt: nu kijk ik naar de dag van vandaag, het komende uur, de komende minuut en vooral het nu. Tegenwoordig lees ik weer veel, als kind verslond ik boeken. Ik haal veel inspiratie uit de mangastrip The boy and the beast, die ik altijd in mijn tas heb. Het gaat over een jongetje die in de gewone wereld niet geaccepteerd wordt. Hij vindt zijn plek in een parallelle wereld gevuld met beesten.’
‘Enschede is fantastisch. Toen ik hier aankwam stond ik een paar een uur op de stoep te wachten, omdat ik de sleutels nog niet had. Een buurvrouw kwam naar buiten en nodigde me uit om bij haar een kop koffie te drinken. Die gastvrijheid maakte in niet eerder mee.’
‘Ik koos voor de studie Technical Computer Science, omdat ik aan mezelf wil werken. Ik wil groeien, kijken wat er in me zit. Eigenlijk zou ik arts willen worden, maar dat gaat niet omdat ik te sensitief ben. Bij deze studie combineer ik mijn interesse in logica en wiskunde. Ik zou later graag iets moois willen bouwen, waar mensen wat aan hebben. Wat dat is, weet ik nog niet.’
Ik val iedere dag
‘In mijn leven heb ik moeilijke tijden gehad, door het pesten en door mijn bipolaire stoornis. Sinds een jaar ben ik gediagnosticeerd en heb ik medicijnen. Daardoor heb ik het volste vertrouwen dat ik een goede draai kan geven aan mijn leven. Nederland is daar de perfecte plek voor, de mensen zijn open en ik voel me welkom. Ik woon in het centrum, in een appartement met twee jongens en meid. Ik leer fietsen. Iedere dag val ik wel een keer, maar het gaat lukken.’
Jouw verhaal in deze rubriek? Meld je aan op [email protected]
