Met een onderwijsbelasting van slechts zeven colleges per jaar zou je kunnen denken dat onderwijs een klein, verplicht nummertje is voor Bram Nauta. Dat idee spreekt de gerenommeerde hoogleraar meteen tegen. Hij doet het graag, stopt er humor in, haalt er energie uit en weet er zelfs een eigen draai aan te geven. Niet voor niets stond hij in de finale van de Centrale Onderwijsprijs.
Sinds afgelopen collegejaar gebruikt hij een iPad om les te geven. Door in- en uit te zoomen bij het maken van aantekeningen, zet hij de lesstof groter of kleiner neer. Ideaal om in één oogopslag hoofd- en bijzaken te scheiden.
Nauta wil dat studenten naar zijn colleges komen omdat ze het leuk vinden. Een cabaretvoorstelling wil hij het niet noemen, maar een college zonder humor is voor de hoogleraar schier ondenkbaar. Als de eerste studenten na een half uur inkakken, is dat voor Nauta het signaal om te starten met ochtendgymnastiek. En iedereen zal meedoen, daar staat hij op. Komt iemand te laat binnen op vrijdagochtend, dan haalt de chip-expert verhaal over de waarschijnlijk iets te gezellige avond daarvoor. Alles met een knipoog, want de interactie met zijn studenten staat voorop.
Dat is ook de reden dat Nauta geen fan is van video-onderwijs. De Simon Stevin Meester wil aan de ‘kwiekheid van de kopjes’ zien of studenten de stof snappen of niet. Die gedrevenheid spot hij direct; dan weet de hoogleraar dat hij te maken heeft met een talent. Hij is er ondertussen om te enthousiasmeren en studenten gemotiveerd te krijgen om ‘wat te gaan doen’. Goed onderwijs is in de handen van de student, vindt Nauta. Maar als hij een duwtje in de rug kan geven, laat hij dat zeker niet na.
En zet je je als student volop in, dan gaat er een wereld voor je open. In Twente zijn inmiddels zes bedrijven gevestigd die zich specifiek bezighouden met Nauta’s vakgebied, chipdesign. Niet voor niets, want hij vindt het fantastisch om iets te ‘verkopen’. Zijn onderzoek als uithangbord voor bedrijven om zich in Twente te vestigen. Maar ook uitleggen – het snappen wat een ander nodig heeft – ziet de gelauwerde hoogleraar als een vorm van verkopen. Het liefst met een glimlach en een spontaan verhaal.
Een betere manier is er niet in de ogen van Bram Nauta.
