Zijn mailbox puilt uit. Hoogleraar Jeroen Cornelissen weet sinds afgelopen maandag definitief dat hij het veld moet ruimen. Vanuit het hele land komen steunbetuigingen en vragen van collega-onderzoekers die willen weten wat er allemaal aan de hand is in Twente. Maar ook de angst dat het henzelf ook kan treffen. De overheersende tendens: wat een ellende.
Hijzelf is zwaar teleurgesteld over de manier waarop de communicatie is verlopen. Ten eerste al op de manier waarop schijnbaar willekeurig in de faculteit is gesneden. ‘Ze hebben ons niks gevraagd, ze zijn niet eens bij ons geweest voor verantwoording of lopende en komende plannen. Ook hebben ze ons totaal geen persoonlijke perspectieven geboden.’
Kogel door de kerk
Boos is hij niet. Meer berustend. ‘Het geeft in zekere zin eindelijk duidelijkheid, de kogel is door de kerk. We wisten al sinds december dat het eraan zat te komen. Maar dat we vervolgens pas na lang aandringen eindelijk 10 februari als datum kregen en er verder nauwelijks communicatie is geweest, verdient geen schoonheidsprijs.’
Kil kaartje
Daarnaast waren de manier van mededelen en de nazorg uitermate kil. De gesprekken met de vice-decaan en HR waren zakelijk en kort. ‘Er was weinig ruimte voor emotie of persoonlijke verhalen,’ beschrijft Cornelissen, die zich goed weet te houden. Ter illustratie laat hij een kaartje zien. Er was blijkbaar wel aandacht voor een strak opgemaakte flyer met de tekst ‘We staan voor je klaar’ en een QR-code die naar een algemene HR-pagina leidt. Als klein protest heeft hij het op het raam van zijn kantoor geplakt. ‘Het had menselijker gekund. Op deze manier is het wel extra zuur.’
UT’er in hart en nieren
Cornelissen begon in 2009 bij de UT, met een destijds nieuwe leerstoel in de bio-organische en organische chemie. Tot aan de COVID-19-periode leidde hij innovatieve onderzoeksprojecten en gezamenlijke publicaties, wat weer meerdere prestigieuze ERC-beurzen opleverde. Daarnaast was hij onder meer betrokken bij de oprichting van het Molecules Centre, bedoeld om de samenwerking met bedrijven en onderzoeksinstellingen in de regio te versterken en te focussen op duurzame chemie. Dat leverde succesvolle projecten en initiatieven op, zoals nieuwe biologische kunststoffen en recyclingtechnologieën. ‘Ik ben al 16 jaar UT’er in hart en nieren,’ vat Cornelissen zijn loopbaan samen.
Er liggen nog een heleboel mooie plannen. ‘Niet alleen voor de UT, maar de hele regio Twente. We kunnen met biochemische processen bijvoorbeeld nieuwe textieloplossingen verzinnen, waar de hele streek baat bij heeft, ook vanuit cultuurhistorisch oogpunt. We waren al enthousiast aan het brainstormen onder de werktitel ‘Bringing textile home to Twente’, met het oog op de lokale geschiedenis en een impuls voor de werkgelegenheid. Dat kan nu de ijskast in.’
‘Als je niet weet waar je naartoe wilt, kun je ook geen goede keuzes maken’
De reorganisatie lijkt Cornelissen schijnbaar willekeurig en ad hoc doorgevoerd, zonder oog op de toekomst. Hij wijt het aan een gebrek aan visie van het faculteitsbestuur en verwijst daarbij ook naar het al eerder ingezonden stuk van zijn collega Jurriaan Huskens. ‘Als je niet weet waar je naartoe wilt, kun je ook geen gegronde keuzes maken als het om dit soort dingen gaat.’
Wie de verantwoordelijkheden voor het onderwijs en de onderzoeksprojecten zal overnemen na de reorganisatie? Cornelissen strekt machteloos zijn handen uit.
Essentiële kennis verloren
Hij uit zijn zorgen over het verlies van expertise en infrastructuur, zoals bijvoorbeeld essentiële kennis van nuclear magnetic resonance (NMR), een apparaat dat gebruikt wordt om de moleculaire samenstelling van stoffen te bepalen. ‘Het is alsof je op een metselopleiding besluit geen waterpas meer te gebruiken.’
Cornelissen denkt ook dat door het aanstaande gebrek aan ervaren personeel de kwaliteit van het onderwijs en de begeleiding van lopende onderzoeken keldert, wat onzekerheid bij de achterblijvende studenten oplevert en de UT een minder interessante locatie voor nieuwe instroom maakt. ‘Daarbij krijgt het achterblijvende personeel extra veel op hun bord.’
Een ander punt waar Cornelissen niet bij kan is hoe er zonder oog voor genderdiversiteit is gehandeld. ‘Er zijn naar verhouding veel vrouwelijke collega’s ontslagen. Dus ook onze genderdiversiteit kantelt weer de verkeerde kant op.’
Nieuwe carrièrestap
Wat hij zelf gaat doen? Hij weet het nog niet, maar overweegt een nieuwe stap in zijn carrière te maken, in een bestuursfunctie of als leidinggevende. ‘Anderen gaven aan dat ze me wel als decaan voor deze faculteit zagen. Maar we hebben er op dit moment al twee, met Wiendelt Steenbergen die invalt voor Jennifer Herek. Een derde is wat te veel van het goede.’
Maandag komen de gedupeerden bij elkaar voor een kop koffie en om steun te zoeken. Hijzelf is bezig met een e-mail: ‘Ik word eigenlijk vrijgesteld van werkzaamheden. Maar morgen zit er wel een collegezaal vol studenten.’
